Wierszowisko

JERZY KRONHOLD

WYSYŁAM GOŁĘBIA

Blisko lądu wysyłam gołębia

Z radością i nadzieją

Że rozświetli

Każdą centurię ziemi

Każdą jamę każdy loch

Najciemniejszy najlichszy

Każdy kryształ

Ostatnią w łańcuchu amebę

Wysyłam gołębia na wysokość i

Na głębokość na wszystko

Co przeszłe i przyszłe w życiu

Na pokraczność

Na samotność

Na żądzę ciemniejszą od

Króla dzwonkowego

Wysyłam gołębia na wolność

Wszystkich zmysłów

Kuszenie wszystkich diabłów

Ciosy wszystkich żandarmów

Wyczerpującej schizmy

Pomazańca tragedii i komedii

Żeby powrócił żeby tylko powrócił

Z bestią w pysku

Przy intrepretacji wiersza przywołałbym postać i filozofię Ghandiego. Pewnie zawodowi krytycy znaleźliby jeszcze inne klucze do analizy. Faktem jest, że wiersz kołatał mi się przez pół wieku w pamięci, a to już dużo, to bardzo dużo! Poezja to przecież czasem jedno zdanie, a nie całe strony. I chociaż „Wiersze wybrane” Jerzego Kronholda liczą ponad 220 stron, nigdy już żaden inny jego utwór nie zrobił na mnie tak silnego wrażenia. Może potrzeba mi było wtedy właśnie takich słów i takiej wiary? Choć oczywiście znalazłem w zakupionym tomie jeszcze parę innych pięknych utworów, np. wiersz:

Uważaj

Uważaj, nie przechodź jak słoń! Nie przytłaczaj krajobrazu

rozdrażnieniem, czule ujmij

porcelanę zmierzchu

Z rysunkiem gór

i jaskółczych skrzydeł.

(…)

Królem jesteś

tej chwili

i tego przepychu.

WIDEO: Magnes. Kultura Gazura - odcinek 9

Autor: Gazeta Krakowska, Dziennik Polski, Nasze Miasto