W Krakowie odsłonięto tablicę upamiętniającą wybitnego farmaceutę i wynalazcę Ignacego Łukasiewicza

- Ta tablica jest wspólną ideą trzech wydziałów. Myślę, że ta idea dotyczy też całości naszej uczelni, żeby upamiętniać wielkie postacie, które wpisały się w jej historię i rozsławiły ją. Collegium Kołłątaja jest historycznym budynkiem i bardzo cieszę się, że ta tablica będzie w tym miejscu przypominała Ignacego Łukasiewicza, który jest znany na całym świecie - powiedział prof. Jacek Popiel.

Na wykonanej z marmuru tablicy, autorstwa krakowskiego artysty plastyka Marka Ganewa, znalazł się odlany wizerunek Łukasiewicza, a pod nim wyjaśnienie w języku polskim i łacińskim, dlaczego właśnie w tym miejscu zdecydowano się ją umieścić: "W tym gmachu w latach 1850-1852 na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego studiował Ignacy Łukasiewicz - farmaceuta, chemik, wynalazca, pionier światowego przemysłu naftowego, zasłużony dla geologii naftowej".

- Tak znakomicie składa się, że tablica Łukasiewicza zawisła na tej elewacji niemal symetrycznie do tablicy poświęconej profesorom Zygmuntowi Wróblewskiemu i Karolowi Olszewskiemu. Z jednej strony mamy naukowców, z drugiej studenta wynalazcę, który jako pierwszy skutecznie przeprowadził destylację ropy naftowej, separując składniki tego cennego minerału i w ten sposób dał podstawy przemysłowi petrochemicznemu. Chciałbym, żeby jego postać przypominała nam, że osoby, które kończą nasz uniwersytet, powinny wykorzystywać wiedzę w praktyce, by przyczyniać się do rozwoju ludzkości, bo Ignacy Łukasiewicz jest doskonałym tego przykładem - przyznał prof. Wojciech Macyk, dziekan Wydziału Chemii.

Ignacy Łukasiewicz urodził się w marcu 1822 roku w Zadusznikach (wieś w powiecie mieleckim) w szlacheckiej rodzinie inteligenckiej pochodzenia ormiańskiego. W młodości angażował się w działalność patriotyczną. Pod zarzutem kierowania przygotowaniem ziemiaństwa galicyjskiego do powstania został aresztowany i osadzony na kilkanaście miesięcy w więzieniu. Na przełomie lat 1852/1853, po wielu próbach, wspólnie z magistrem farmacji Janem Zehem wydestylował naftę oświetleniową, która okazała się być bezpieczną substancją palną. Łukasiewicz zaprojektował odpowiednią lampę, a wykonał ją lwowski blacharz Adam Bratkowski. W 1854 roku w Bóbrce koło Krosna, razem z Tytusem Trzecieskim i Karolem Klobassą-Zręckim, założył pierwszą polską spółkę naftową i pierwszą przemysłową kopalnię ropy naftowej.

Łukasiewicz włączał się też w pracę organów samorządowych w okręgu krośnieńskim. Był zaangażowany w walkę z analfabetyzmem, organizację szkolnictwa podstawowego i zawodowego. Wspierał finansowo ruchy narodowo-wyzwoleńcze, budował szkoły, kościoły, szpitale, bursy, drogi i mosty. Nieodpłatnie dostarczał lampy i naftę okolicznym klasztorom, kościołom, cerkwiom i szpitalom. Jego działalność filantropijna sprawiła, że nazywany był powszechnie "ojcem Ignacym". Zmarł 7 stycznia 1882 roku na zapalenie płuc i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zręcinie (pow. krośnieński).

Postać Ignacego Łukasiewicza jest też warta przypomnienia z tego powodu, że przez 3 semestry był słuchaczem nadzwyczajnym na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę w najstarszej polskiej uczelni rozpoczął w semestrze zimowym roku akademickiego 1850/1851. Wybrał 4 przedmioty przewidziane ordynacją studiów farmaceutycznych: chemię nieorganiczną, farmaceutyczną i policję sądową; botanikę; mineralogię i fizykę. W kolejnych dwóch semestrach uczęszczał na wykłady z farmakognozji, chemii policyjno-sądowej oraz chemii ogólnej. Jego wykładowcami byli wybitni profesorowie, w tym m.in. Ignacy Czerwiakowski, Stefan Kuczyński, Florian Sawiczewski czy Ludwik Zeisner. Nie pochodząc do jakichkolwiek egzaminów w Krakowie, przeniósł się do Wiednia, by na tamtejszym uniwersytecie uzyskać stopień magistra farmacji.

Elektrośmieci na wagę złota?