Miało być tanio, a trzeba zapłacić 100 milionów

Wielu dyrektorów szkół stosowało różne fortele, aby nie zwalniać. Zwiększyli na przykład liczbę etatów do pilnowania dzieci w świetlicy. Zgodzili się także na istnienie kilkunastoosobowych małych klas, po to, aby nie odsyłać z kwitkiem dzieci, które zgłosiły się do szkoły. Wszystko to ma niewiele wspólnego z racjonalnym gospodarowaniem publicznymi pieniędzmi, nie wpłynie także na podniesienie jakości edukacji. Ale na pewno będzie ładnie wyglądać w statystykach podsumowujących reformę.

W Krakowie wprowadzanie zmian także miało być prawie bezbolesne. Obliczając koszty, urzędnicy brali pod uwagę przede wszystkim konieczne remonty i zwolnienia, których, jak się okazało, było niewiele. Pracę straciło tylko ok. 80 nauczycieli. Za to utworzono ponad 300 nowych etatów.

Problem pojawił się wtedy, kiedy okazało się, że trzeba dopłacić do edukacji 100 mln zł, bo zabrakło pieniędzy w budżecie na wynagrodzenia dla nauczycieli. Radni zostali postawieni pod ścianą. Albo dołożą pieniądze, albo nauczyciele nie dostaną pensji.

W dodatku nikt radnym dotychczas nie wytłumaczył, dlaczego budżet na edukację został w tym roku źle zaplanowany i na co dokładnie trzeba przeznaczyć dodatkowe pieniądze. Po co zresztą to robić? Prezydent Jacek Majchrowski nie ma w zasadzie w Radzie Miasta opozycji i zdaje sobie sprawę, że radni przegłosują wszystko, co im podsunie. Rabanu nie podniesie PiS, ponieważ to rząd przygotował reformę. Ostrożni w swoich wypowiedziach są także radni PO, bo w przyszłorocznych wyborach mają zamiar poprzeć urzędującego prezydenta.

Kto ma więc patrzeć krakowskiej władzy na ręce i rozliczać ją z błędów?

CZYTAJ TAKŻE: Ukryte koszty reformy szkół w Krakowie