Fabicki: o miłość trzeba walczyć

Sławomir Fabicki był w 2002 roku nominowany do Oscara za film krótkometrażowy "Męska sprawa" FOT. WOJCIECH GADOMSKI

ROZMOWA. Reżyser Sławomir Fabicki opowiada o swoim filmie "Miłość", który jutro wejdzie do polskich kin

- Zdecydowanie tak. Podoba mi się takie ujęcie miłości, ale myślę, że każde uczucie jest wyzwaniem, bo każde uczucie trzeba pielęgnować. Trzeba o nie walczyć - być zawsze w gotowości.

- O**czym doskonale wie Maria - główna bohaterka filmu, którą w**"Miłości" gra Julia Kijowska.

- To prawda. Wie o tym doskonale - w przeciwieństwie do Tomasza, swojego męża, który nie jest pewien uczucia, jakie do niej żywi. Trzydziestoletni mężczyzna jest bezradny i zagubiony, nie bardzo wie, co powinien w takiej sytuacji zrobić, jak zachować się względem Marii. Nie wie, czy ma walczyć o tę miłość, czy może odpuścić...

- No właśnie. Tomek, którego gra Marcin Dorociński, nie podejmuje wyzwania nawet wtedy, gdy żona, która jest ewidentnie przestraszona i zagubiona, informuje go o nękającym ją**natrętnym podrywaczu - Adamie.**

- Tomek bagatelizuje dosłownie wszystkie znaki, które wysyła mu Maria.

- Może młodzi małżonkowie nie potrafią ze sobą rozmawiać?

- Pytanie, czy potrafią słuchać? Maria nie ma ztym problemu. Przekonujemy się otym, kiedy Tomek wreszcie się przed**nią otwiera.

- Co zainspirowało Pana do napisania scenariusza "Miłości"?

- Przeczytałem reportaż Lidii Ostałowskiej zatytułowany "Co się stało mojej żonie". Autorka opisała w nim dramat zgwałconej kobiety, ale ukazała ten problem z perspektywy męża, co mnie zainspirowało. Pomyślałem sobie, że ofiara w sensie dramaturgicznym - filmowym sama w sobie nie jest pociągająca, bo na stałe wpisany jest w nią określony ładunek emocjonalny. Wzbudza żal, trzeba jej współczuć. Gdy więc poznałem historię mężczyzny, męża zgwałconej kobiety, opisaną w reportażu Ostałowskiej, bardziej interesowało mnie to, jak może zachować się człowiek, gdy na bliską mu osobę spada nieszczęście. Tak zaczął w mojej głowie kiełkować scenariusz "Miłości", który napisałem wraz z Markiem Pruchniewskim. Pomyślałem, że byłby to wspaniały punkt wyjścia do przedstawienia opowieści o weryfikacji tytułowego uczucia, z którym musi zmierzyć się dwójka ludzi.

- Proces weryfikacji miłości przez Tomka uwalnia jednak skrywane przez niego upiory.

- To prawda. Rozpoczyna się "chora" gra, której reguły narzuca Tomek. Mężczyzna testuje nie tylko żonę, ale i siebie, zmierzając krok po kroku do autodestrukcji.

- Świetnie ukazuje to jedna ze scen, w**której mężczyzna prowokuje bójkę.**

- Tak. Ewidentnie "prosi się", by ktoś wreszcie dał mu w mordę, bo czuje się źle sam ze sobą.

- W momencie, gdy powstawał scenariusz do filmu, widział Pan Marcina Dorocińskiego i Julię Kijowską w rolach głównych bohaterów "Miłości"?

- Początkowo pisałem scenariusz dla starszych aktorów, ale zróżnych powodów musiałem odmłodzić swoich bohaterów. Kiedy już to nastąpiło, odrazu pomyślałem ozaangażowaniu Marcina Dorocińskiego doroli Tomka.

- I wreszcie Dorociński nie gra gliny czy żołnierza!

- Tak (śmiech). W "Miłości" daleko mu do faceta typu macho. O ile Marcina Dorocińskiego byłem pewien od samego początku, tak do roli ekranowej żony musiałem przeprowadzić zdjęcia próbne. Zależało mi na tym, by para tworzyła w filmie lustro emocjonalne. On - zamknięty i skryty. Ona - otwarta, wrażliwa, z sercem na dłoni. Długo zajęło mi poszukiwanie odpowiedniej aktorki, aż wreszcie trafiłem na Julię Kijowską.

- Zakończenie filmu jest otwarte. Wierzy Pan, że Maria i Tomasz odnajdą w**końcu drogę do**siebie?

- Pewien etap w ich życiu się zakończył. Wreszcie zaczęli ze sobą rozmawiać. Co ważne, zaczęli się słuchać. Jest więc nadzieja, że uda im się na nowo ułożyć sobie życie. Razem.

Rozmawiała URSZULA WOLAK