Dzieci pomagają kawkom piec obwarzanki na osłodę długiego postu

Barbara Ptasińska z Kasią, Kubą, Kają, Julką, Jakubem i Karolinką Fot. Barbara Ciryt

Tenczyńską restaurację Zamkową tłumnie odwiedzili najmłodsi z rodzicami. Tam swoją działalność zainaugurowała Fundacja "Kobieta w Regionie". Warsztaty cieszyły się zainteresowaniem. Było lepienie baranków z masy solnej, robienie pisanek techniką decoupage i zdobienie koszyczków kwiatami z bibuły. Były porady kosmetyczne, tańce, śpiewanie pieśni tradycyjnych polskich, żydowskich, słowackich.

Przedświąteczne warsztaty zaczęły się od pieczenia obwarzanków. Kobiety wyliczały, że na najbliższą środę i czwartek przypada półpoście. - U nas mówią wtedy, że post się waży - zaznacza Elżbieta Augustynek z Zalasu i pomaga dzieciom zagniatać ciasto. Potem cała grupa najmłodszych robi z niego kółeczka albo ósemki. - Z babcią w domu też lepię ciasto - mówi Karolinka. Z Kasią, Kuba, Kają, Julką i Jakubem starają się zrobić ciasteczka w formie ósemek. - Takie obwarzanki były dla grzecznych dzieci, a dla mniej grzecznych były okrągłe - wiedzą dobrze mali kucharze.

- Dawniej dla najmłodszych obwarzanki były nagrodą za poszczenie przez pierwsze 20 dni i zachętą do wytrwania w drugiej połowie postu - mówi Barbara Ptasińska, prezes Stowarzyszenia Rozwoju Wsi Rudno. Panie z podkrzeszowickich wiosek zaznaczają, że przed laty post był rygorystyczny. Jedyne słodycze w tym czasie to były właśnie te obwarzanki. Pani Basia przypomina, że w jej wiosce zawsze mówiło się, że obwarzanki pieką kawki, które zagnieździły się w rudniańskim zamku Tenczyn. Wyrabiają nóżkami ciasto, a dziobami je formują. - Dlatego obwarzanki są nierówne - tłumaczy. Potem dzieci znajdowały te ciastka zawieszone na drzewach przed domem. Z samego rana wybiegały, żeby pozbierać obwarzanki podrzucone przez kawki na śliwkach, jabłoniach, krzakach agrestu. W Zalasiu, sąsiednich Mirowie i Porębie wierzono, że obwarzanki przynoszą aniołki albo gołąbki.

(BCA)