Antonina Sebesta w "Salonie Poetyckim"

Antonina Sebesta i prowadzący spotkanie Leszek Pniaczek. FOT. MACIEJ HOŁUJ

Wiersze poetki, te z różnych okresów jej twórczości, czytali aktorzy - amatorzy I Amatorskiego Teatru im. Kardynała Karola Wojtyły w Myślenicach. Antonina Sebesta posługuje się w swojej poetyckiej twórczości wierszem białym. - Z mówieniem i pisaniem nie mam większych problemów, ale ze śpiewem już tak - tłumaczyła poetka wybór formy wypowiedzi. - Melodyka wiersza, rymy itp. są więc dla mnie trudne, dlatego wybrałam wiersz biały.

Wiersze Antoniny Sebesty to nie rzadko gorzka refleksja nad współczesnymi czasami pogoni za wartościami materialnymi, za komercją i konsumpcją. To także często bardzo osobiste uwagi poetki dotyczące życia i przemijania.

Podczas spotkania Antoni-na Sebesta mówiła nie tylko o swojej twórczości, ale także o stosunku do zjawisk, jakie zachodzą w dzisiejszych czasach w kulturze. Poruszyła między innymi temat trudnej sytuacji bibliotek, kwestię czytelnictwa wśród młodzieży, wreszcie problemy związane z sytuacją artystów, nie tylko poetów. - Nie dalej, jak dzisiaj jadąc z Krakowa do Myślenic zauważyłam na jednym z przystanków apel naszego znakomitego aktora Jerzego Treli poruszający problem udziału znanych aktorów polskich w spotach reklamowych, a co za tym idzie świadomej rezygnacji z pojawiania się na scenie i w mediach. To swoisty rodzaj prostytucji aktorskiej, która spowodowana jest zaistniałą na rynku sytuacją. Antonina Sebesta pisze wiersze od trzynastego roku życia.

- Miałam znakomitego nauczyciela, był nim Emil Biela, który pewnego razu zadał naszej klasie zadanie napisania sonetu. Wywiązałam się z niego tylko ja i chociaż sonet był bardzo nieudolny, zostałam za niego pochwalona - mówiła poetka.

Wiersze Antoniny Sebesty nagradzane były i są na ogólnopolskich konkursach poetyckich i publikowane w antologiach i periodykach literackich.

(MH)