Zdrowie na talerzu

Salsefia nazywana jest starszą siostrą skorzonery (lub kozibrodem porolistnym) i często bywa z nią mylona. Różnice jednak są widoczne - salsefia to warzywo o jasnym korzeniu, skorzonera ma korzeń czarny, ale jego wnętrze jest jasne. Salsefia uprawiana była już w starożytnym Rzymie i Grecji, początkowo jako roślina lecznicza, następnie trafiła do Europy Środkowej. Doceniana w kuchni staropolskiej, dziś jest warzywem rzadko spożywanym.

Niesłusznie. Zawiera dużo potasu, kwasu foliowego, magnezu i fosforu, żelazo oraz wapń. W salsefii znajdziemy także witaminy: A, B1, B2, C i E. 100 g warzywa dostarcza 93 kcal. Żółtoszary korzeń osiąga ok. 15 cm długości i ok. 3 cm grubości i ma lekko słodki smak, który wzmaga się, gdy wystawiony zostanie na działanie mrozu (następuje przemiana skrobii w cukier). Salsefia łatwo ciemnieje, dlatego warto skropić ją cytryną lub octem dla zachowania jasnej barwy.

Warzywo polecane jest chorym na jelita i cukrzycę, gdyż zawiera inulinę, która uznawana jest za prebiotyk, a także chorym na nerki i wątrobę. Salsefia, podobnie jak skorzonera,wykazuje właściwości przeciwnowotworowe (jelito grube, piersi), jest źródłem błonnika pokarmowego, zapobiega chorobom krążenia, zaparciom, obniża poziom lipidów, w tym cholesterolu, ma właściwości przeciwutleniające (kwercetyna).

Co możemy zrobić z salsefii? Dokładnie umyte i obrane jędrne, młode korzenie (uwaga, są delikatne i łamliwe) możemy zetrzeć na tarce i dodać np. do surówki. Starsze korzenie mogą posłużyć do przygotowania gulaszu albo zupy. Dobrze smakuje także salsefia usmażona, uduszona albo zapieczona. Nie ma jednak wątpliwości, że najzdrowsza będzie salsefia przygotowana na parze - zachowa wszystkie witaminy. Warzywo zawinięte w folię i przechowywane w lodówce zachowuje świeżość przez około dwa tygodnie.

Oprócz korzenia jadalne są także młode listki salsefii - posiekane możemy dodawać do potraw jak pietruszkę. Jeśli salsefia zimuje w gruncie, wcześnie na wiosnę trzeba ją wykopać - kiedy wybija w pędy nasienne, korzenie nie nadają się już do jedzenia.