Zabytkowy młyn do remontu. Ten dolnośląski, zachwycający obiekt, zmieni się w ośrodek kultury

Gmina Gaworzyce przywraca życie starej budowli, w której przed laty działał wiejski młyn. Według planów, zabytkowy obiekt zmieni przeznaczenie i będzie służył mieszkańcom jak część Gminnego Ośrodka Kultury.

W starym młynie zaplanowana jest między innymi:

• sala widowiskowa,
• sala kameralna,
• sale warsztatowe,
• siłownia,
• sala fitness.

Z młyna będą też korzystać lokalne stowarzyszenia i koła gospodyń wiejskich, bo znajdzie się tam pomieszczenie na organizowanie spotkań. Dodatkowo obiekt będzie dostosowany pod potrzeby osób z niepełnosprawnościami, a teren wokół zostanie zagospodarowany.

W młynie jest sporo do zrobienia. Trzeba między innymi wykonać:

• przebudowę z rozbudową istniejącego budynku, zagospodarowanie terenu, miejsca postojowe, zieleń i małą architekturę,
• przebudowę zewnętrznych instalacji kanalizacji sanitarnej oraz kanalizacji deszczowej, budowę przyłącza kanalizacji sanitarnej,
• wewnętrzne instalacje, w tym: wodociągową, wentylacyjną, kanalizacyjną, grzewczą, elektryczną, alarmową oraz monitoring,
• wyposażenie, meble i urządzenia w strefie rozrywkowej oraz sportowej.

Zakończenie inwestycji planowane jest na I kwartał 2025 roku. Wykonawcą zadania jest konsorcjum firm z liderem Kinga Serwis.

Koszt inwestycji to nieco ponad 12 mln zł, przy czym zadanie dofinansowanie z Polskiego Ładu wynosi blisko 11 mln zł.

W dokumentach wieś występuje od r. 1276 - wówczas wymieniony został sołtys. W 1291 r. Teodoryk z Gaworzyc był lokatorem i pierwszym wójtem Polkowic.
Po roku 1850 liczna mieszkańców przekroczyła 2000. Rozbudowa wsi w XIX - pocz. XX w. nadała jej do pewnego stopnia charakter małomiasteczkowy. Centrum tworzyła poszerzona główna ulica w środku osiedla. Na przedłużeniu wsi w kierunku dworca powstała nowa zabudowa. Miejscowość posiadała rozbudowaną infrastrukturę gospodarczą i komunalną. W 1930 roku funkcjonowały tu:

• nowoczesny młyn zbożowy,
• cegielnia,
• mleczarnia,
• młyn parowy,
• trzy fabryczki maszyn,
• zakład przeróbki drewna ze stolarnią,
• fabryka likieru,
• rozlewnia lemoniady.

Było też kilka zakładów gastronomicznych, większa ilość rzemieślniczych, usługowych i sklepów, poczta. Praktykowali lekarze, istniała opieka społeczna, działało kilkanaście stowarzyszeń. Elektryczność dotarła do Gaworzyc przed I wojną światową.

Gaworzyce mają też swoją legendę o nawiedzonym domu, którą opisał Antoni Bok z Towarzystwa Ziemi Głogowskiej.
W II połowie XVIII w. Gaworzyce stały się sławne z powodu… „stukającego ducha” (poltergeist), który zadomowił się na plebanii kościoła ewangelickiego. Stało się to po śmierci służącej. Zamierzała ona wyjawić pastorowi Thiele swoją tajemnicę – prawdopodobnie chodziło o skradzione mu przez nią pieniądze i srebrne naczynia – jednak …nie zdążyła.
Wieczorami i nocą pastor, jego domownicy i goście słyszeli powtarzające się odgłosy: szuranie, chodzenie po schodach, przewracanie mebli, rzucanie naczyniami, stukanie, nawet walenie w drzwi. Sprawa stała się głośna na całym Dolnym Śląsku. Przybywali tu ciekawscy z samego Wrocławia, a nawet z Berlina. Żaden z nich „nie był zawiedziony” – jak pisze kronikarz. Wreszcie władze w Głogowie powołały specjalną komisję dla wyjaśnienia zjawiska. Na jej czele postawiono właściciela wsi Carla Günthera von Tschammer. Pastor sporządził dla niego obszerne sprawozdanie o wyczynach „stukającego ducha”.
Wyznaczono stałych strażników. Komisja przerwała dochodzenie po tym, jak wkrótce odgłosy ustały. Jednak w następnych latach znów wielokrotnie miały się one powtórzyć, o czym zaświadczali wiarygodni świadkowie. „Stukający duch” nawiedzał dom aż do śmierci pastora Thiele w 1789 r., a nawet znacznie dłużej. Starano się jednak tego nie rozgłaszać, aby „zła sława nie szkodziła temu domowi”. Z czasem wybudowano nową plebanię, a w nawiedzonym domu mieszkał prawdopodobnie kościelny.