Współczujące i kochające

O. Leon Knabit: SŁOWO NA NIEDZIELĘ

Serce jest dla nas symbolem miłości i zasadniczo dobrych uczuć. U Izraelitów za uczucia odpowiadały raczej nerki, serce zaś było miejscem rozumu i woli, centrum osobowości. Dzisiejsza Ewangelia zwraca uwagę na „dobre serce”, które współczuje zaginionej owcy i każe iść na jej poszukiwanie. Możemy to zastosować do życia duchowego. Nawrócenie grzeszników to powód do radości. A dlaczego nie mówi się o radości z 99 sprawiedliwych? Może dlatego, że oni właśnie w niebie są już z tymi, którzy cieszą się z każdego nawróconego. A ci nienawróceni ranią wciąż Boże Serce. Objawienia tego Serca apelują do miłości wobec Serca kochającego a zranionego i do zadośćuczynienia. Oby stało się to naszą praktyką i więcej, byśmy życiem wynagradzali za tych bez serca, którzy tylko nadal ranią.

Zastanawiamy się nad tajemnicą Serca Jezusa i Serca Maryi i oto mamy od razu dowód, jak to wygląda w praktyce. Użalenie się nad czyjąś niedolą. A właśnie niedziela ma być nie tylko czasem oddania czci Bogu, odpoczynkiem od ciężkiej pracy, ale i zainteresowaniem się drugim człowiekiem. Ludzie tak często czują się opuszczeni, zapomniani nawet przez Boga. Czy nie przypomnę sobie kogoś, kto dzięki moim odwiedzinom dzisiaj, dzięki telefonowi, a choćby tylko gdyby list otrzymał ode mnie, będzie mógł powiedzieć: „Bóg o mnie nie zapomniał”.