Witos, Mikołajczyk, Pawlak, Lepper, Izdebski

Czytaj także: Pędem do polityki bez względu na cenę >>

Sławomir Izdebski, szef OPZZ Rolników i Organizacji Rolniczych i przywódca parady traktorów nie zostanie mężem stanu na miarę Wincentego Witosa, trzykrotnego premiera, który uświadomił chłopom, że są przede wszystkim Polakami, a dopiero w drugiej kolejności właścicielami prywatnego kawałka ziemi. Nie ten rozmiar kapelusza.

Z wielkim wysiłkiem można by znaleźć jedną wspólną cechę Stanisława Mikołajczyka i pana Izdebskiego – klęskę. Tyle tylko, że premier rządu RP na uchodźstwie, jak cała Polska, stał się ofiarą Stalina, zaś nasz dzielny traktorzysta, wyrzucony kiedyś z Samo- obrony, padł ofiarą Andrzeja Leppera. Żeby było śmieszniej wychwala dziś swego dawnego szefa twierdząc, że „wszystkiego się od niego nauczył”. Nie podzielam poglądu, że obrońca chłopów przed hordami dzików to nowy, lepszy model pierwszego i zjawiskowego szefa Samoobrony. Nie ta fantazja, nie ten styl (by wspomnieć tylko słynną frazę: „Balcerowicz musi odejść”).

Nawet z nieco wycofanym Waldemarem Pawlakiem Izdebski równać się nie może. Przy drogowym zadymiarzu były szef PSL i premier rządu w odrodzonej demokracji jawi się wręcz jako arystokrata.

Taki zdeklarowany mieszczuch jak ja może sobie pozwolić na wszystkie te złośliwości. Zwłaszcza że w dezaprobacie dla naczelnego traktorzysty RP nie jestem odosobniony. Izdebski kieruje organizacją, która nie cieszy się specjalnym mirem wśród rolników. Rozsądni Polacy, utrzymujący się z pracy na roli, mają mu za złe, że dorabia chłopom gębę warchołów. Ale czego się nie robi w kampanii wyborczej. Bo przecież gołym okiem widać, o co chodzi zbawcy producentów trzody, mleka, jabłek itd. Marzy o powrocie do polityki.