Wierszowisko

Na pierwsze studia wyjechała do Rzymu, skąd tęskniła za Krakowem, teraz z Krakowa – jak mi pisze – „patrzy na Południe, a język włoski i Włosi pozostają jej wiernymi kompanami w pracy i życiu towarzyskim”.

Pisze wiersze od kilku lat, ukazały się m.in. w magazynie literackim „Aspiracje” (2005) i czasopiśmie „Studium” (2007). W 2010 roku wydała „Czerwone Skrzynki” – książkowy debiut, opowieść o tym, jak to jest mieć swój Kraków, swój Rzym i jeszcze resztę świata.

MARTA KOSTYK

***

gdy jest za dużo do opowiadania

nie wiesz od czego zacząć

ja wieszam jak co rano komplet kluczy

na furtce Tajemniczego Ogrodu

gdzie najmocniej pachną

błękitne róże malowane na porcelanie

tylko nie podchodź za blisko

bo między nami

nie zmieści się miłość

***

co by było gdyby

wypastować wszystkich na jeden

wspólny kolor

przyciąć do równej długości

żadna historia nie jest powszechna

przeszłość razy pamięć

wyprowadzam wzór

na osobistą wieczność

***

idę poboczem rozmowy

i brakuje mi czasem

poczucia kierunku

obchodzę wszystkie święta

dwa razy dookoła

i wyrabiam w ten sposób

swoją normę szaleństwa

***

jeśliby długo trzeć

kamieniem o drugi kamień

powstaną dwie gładkie powierzchnie

kiedy kończy się kartka

pora skończyć i list

jeśli w ogóle potrzeć

kamieniem o drugi kamień

to najpierw polecą iskry