Wierszowisko

Poezja w tym przypadku to nie tyle ozdobne pisanie, co raczej oryginalność ujęcia tematu, niebanalność refleksji. Zabłocki spożytkował doświadczenie kabaretowe, wielki talent do pisania tekstów piosenek (m.in. dla Grzegorza Turnaua i Czesława Mozila), ale w niejednym wierszu poszedł dalej, w tajemnicze rewiry zastrzeżone już tylko dla poezji.

Trafnie scharakteryzował to Bryl: "A po cichu myślę, że jeszcze coś głębszego kryje się w tych wierszach. Dziob wystawia, łeb wychyla i jak zawoła, to sam się zdziwisz". No właśnie… Chodzi o metafizyczność prześwitującą przez pozornie realistyczny opis, taką jak np. w wierszu "W poczekalni", gdzie sformułowanie "Czuję się tutaj na miejscu" staje się przewrotną afirmacją "Ziemi" i "życia".

***

MICHAŁ ZABŁOCKI
W POCZEKALNI
Oczywiście, że pana przepuszczam
Czy jest ktoś jeszcze, kto uważa,
że powinien być przepuszczony?
Ktoś, kto się śpieszy na pociąg
albo do tramwaju
Ktoś, kto ma dziecko w przedszkolu
albo w szkole
Kto zostawił obiad na gazie i włączone żelazko
Nie przewinął dziecka
albo powinien to zrobić powtórnie
Uczy się ostro do egzaminu
Umówił się do kina, teatru, kawiarni,
na spacer, do ZOO
Ma matkę w szpitalu albo
opiekuje się sąsiadką
Musi jeszcze zrobić zakupy
Zapomniał skierowania
Legitymacji
Biletu
Albo po prostu szkoda mu czasu
Proszę bardzo, mnie się nie śpieszy
Chętnie postoję, pochodzę, posiedzę
Czuję się tutaj jak najbardziej na miejscu

DOBRE ROZWIĄZANIE
Dobre rozwiązanie wymaga namysłu
Namysł wymaga czasu
Czas wymaga samotności
Samotność wymaga wyrzeczeń
Wyrzeczenia wymagają siły woli
Siła woli wymaga wiary
Wiara wymaga decyzji
Decyzja wymaga perspektyw
Perspektywy wymagają wieczności
Wieczność wymaga miłości
Miłość to jedynie dobre rozwiązanie
Ale wymaga namysłu