Wierszowisko

Jadał chleb z niejednego pieca. Urodził się na Mazowszu, studiował w Krakowie i w Rzymie, przebywał w Lyonie i Neapolu, od lat związany jest z naszym miastem, gdzie należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Obszerny, liczący 200 stron wybór wierszy zawiera utwory z różnych zbiorków - począwszy od debiutanckiego "W cieniu drzew" (1988), a skończywszy na "Zwyczajności rzeczy" (2012). Naczelną tonacją jego liryki jest uczucie, którym przepełnia nawet refleksyjne i oszczędne w słowa utwory.

Uczucie do Boga, uczucie do bliźniego, miłość lub jej niedosyt, tęsknota lub pustka - poeta opisując te stany duszy ociera się niekiedy o sentymentalizm, którego zdaje się nie wstydzić, podobnie jak rymów, komunikatywności i przejrzystości lirycznej, dzięki którym może zdobyć sympatię zwykłych czytelników, a nie tylko uczonych w piśmie.

ELIGIUSZ DYMOWSKI
TRZY PROŚBY
Daj mi nadzieję
nim wieczność nadejdzie
że żadna róża nie zwiędnie - przeze mnie

daj kroplę rosy
na wyschnięte wargi
aby mogły ożyć - świeżym ogniem bożym

i nie każ dłużej
takich krzyży nosić
co wciąż pustką bolą - a nie twoją wolą

MAJÓWKA
Zapachniał maj bzem i konwalią
Już niosą miłość w lektykach
Sen odszedł na bok
Bo szkoda życia
Gdy wszystko miłością rozkwita

***
pozwól mi dotknąć
oczu ślepca

pod jego powiekami
rozciąga się kraina
niepojętego szczęścia

EPIGRAF
na grobie mędrca
palą się dziesiątki świec

na mogile prostego człowieka
płonie serce