Wierszowisko

Podobnie jak w poprzednich, p. Barbara drąży tematy ostateczne: fenomen narodzin, śmierci, wiary, przemijania, miłości, radości, smutku, podróży. Z usposobienia filozofka, choć bez wykształcenia (a któż powiedział, że filozofem można być tylko po studiach?). Poetka, jak wynika z wierszy, sporo wojażuje, potrafi to i owo zauważyć, aby później oblec w niebanalną refleksję. Bliżej jest w swoich tekstach groteski niż liryki czystej. Jej wiersze skłaniają raczej do sceptycznego zastanawiania się niż do wzruszania.

BARBARA TYSZKIEWICZ

ISTNIENIE

my stamtąd
przyszliśmy

my z niczego
jesteśmy wszystkim

jutro będziemy
zgniłym kompostem
przypalonym prochem
dymem z kadzidła

my w kropli wody
w źdźble trawy
larwie motyla

my w czasie
połowicznego rozpadu
za wcześnie umarli

nasze jutro nieznane
już się zaczęło
w niepokalanym poczęciu
atomu

CENA

niczego nie ma
za darmo
nic się nie dzieje

ma swoją cenę
prawo do bycia
powstania
przeżywania
umierania

jesteśmy słowami
liczbami
kwantami

światłem w oku
stratą czasu
energią odnawialną

paczką od Świętego
dawcy spermy
inkubatorem życia

za wszelką cenę