W naszych urzędach się nie pali, ale i tak idą "na dymka"

Klient sądeckiej skarbówki Dariusz Kłósek twierdzi, że w pracy palić się nie powinno. On sam stara się palenie rzucić FOT. PAWEŁ SZELIGA

- Jeśli ktoś wychodzi kilka razy w ciągu dnia poza budynek w celu zapalenia papierosa, to jest to jego wyjście prywatne. Tymczasem pracodawca płacić ma za pracę, a nie przerwy w pracy - mówi stanowczo Marta Milewska, rzecznik prasowy Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego. - Nasi pracownicy mieli zadeklarować, czy zamierzają odpracować przerwy na palenie, czy też wolą potrącenie z wynagrodzenia - wyjaśnia.

Deklaracje złożyło kilkanaście osób. Wszyscy zamierzają odpracować czas spędzony na paleniu. Najczęściej deklarowanym przez nich wymiarem jest 30 minut dziennie.

Wobec sądeckich urzędników, którzy palą w godzinach pracy, nie będą wyciągane żadne konsekwencje. - Wszystkim należą się przerwy w pracy, które mogą być wykorzystane dowolnie, np. na papierosa - mówi Małgorzata Grybel, rzecznik prezydenta Nowego Sącza. - Nie ma powodu, żeby tego im zabraniać.

Starostwo w Nowym Sączu także nie przewiduje sankcji dla palaczy. - Nie będziemy nakazywać urzędnikom odpracowywania przerw na palenie - mówi Maria Olszowska, rzecznik starostwa. - Nasi pracownicy wychodzą tylko na chwilę, nigdy nie zdarzają się sytuacje, by robili sobie półgodzinne przerwy w pracy. Palenie nie generuje żadnych przestojów w funkcjonowaniu urzędu - przekonuje urzędniczka.

Kuriozalna sytuacja panuje w sądeckim ZUS-ie. Gdyby wierzyć zapewnieniom tutejszych urzędników, od czasu wprowadzenia zakazu palenia w miejscach publicznych, pracownicy ZUS z dnia na dzień stali się najzdrowszymi mieszkańcami regionu.

- Pracownicy ZUS-u prowadzą zdrowy tryb życia, a zakład pracy ich w tym wspiera - mówi Anna Mieczkowska, rzecznik sądeckiego ZUS-u. - W naszej siedzibie przy ulicy Sienkiewicza nie ma palarni, bo nie jest potrzebna.

Palarni nie ma też w starostwie, ale, jak się przekonaliśmy, wcale nie oznacza to, że nikt tu nie pali. Na wewnętrznym dziedzińcu spotykamy jedną z urzędniczek, która raz po raz wypuszcza chmurę dymu. Na pytanie, jak często opuszcza stanowisko pracy, pospiesznie gasi papierosa i bez słowa wraca do urzędu.

Wójt Gródka nad Dunajcem, Józef Tobiasz, przyznaje, że sam ma problem z paleniem.

- W naszym urzędzie nie ma palarni, bo tylko ja tutaj palę - twierdzi wójt. - Staram się rzucić, żeby nie było problemu, a na razie zapalam papierosa, gdy wyjeżdżam w teren.

W największych przedsiębiorstwach prywatnych reguły są inne. W firmie Wiśniowski pracownicy mają po 15 minut przerwy w ciągu dniówki. Czy spożytkują je na posiłek, czy z pustym brzuchem wyjdą na papierosa, to ich sprawa. Zasada jest żelazna - 15 minut w ciągu dnia i ani chwili dłużej.

ANNA OSKIERKO

GŁOS EKSPERTA

Jolanta Kaczmarek z Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Pracowników BHP:

Odkąd w życie weszły przepisy dotyczące zakazu palenia w miejscach publicznych, pracodawca czy właściciel firmy jest zobowiązany do umieszczenia w widocznym miejscu odpowiedniego oznaczenia słownego i graficznego informującego o zakazie. Zgodnie z nowelizacją ustawy właściciel lub zarządzający obiektem nie ma obowiązku wyznaczenia palarni. Może jednak wydzielić pomieszczenie w swoim zakładzie. Po zmianie przepisów to pracodawca samodzielnie decyduje o tym, czy wydzieli w firmie takie miejsce.
Palarnia ma być wyodrębniona konstrukcyjnie od innych pomieszczeń i ciągów komunikacyjnych, odpowiednio oznaczona i służyć wyłącznie do palenia wyrobów tytoniowych. Firma musi zaopatrzyć takie pomieszczenie w wywiewną wentylację mechaniczną lub system filtracyjny w taki sposób, aby dym tytoniowy nie przenikał do innych pomieszczeń.

Najlepiej byłoby, gdyby pracownicy w ogóle nie palili w godzinach pracy, lecz jeśli już muszą to robić, bezpieczniejsze wydaje się wydzielenie specjalnego pomieszczenia niż pozwalanie pracownikom na palenie przed zakładem pracy.