To ostatnia chwila na różobranie. Uwaga na kolce!

Sprężyste i długie gałązki pokryte kolcami to oręż, którego nie radzę lekceważyć. Pomniejsze kolce mają przykry zwyczaj szarpania i dziurawienia odzieży.

Arsenał przydaje się do obrony największego skarbu rośliny, czyli owoców. Ludzie nie są jedynymi zjadaczami różanych delicji. Lista zwierząt, które odwiedzają kolczaste krzewy jest wyjątkowo długa. Przyrodnicy przyłapali na obgryzaniu liści, kory i owoców ponad półtorej setki gatunków owadów, dwadzieścia różnych ssaków i ze trzy tuziny ptaków.

Zimą pod każdym owocującym krzakiem róży pełno śladów. Tropy bażantów, kuropatw i drobniutkie odciski mysich łapek z ogonkiem. Kto żyw stołuje się na miedzach, gdyż przemarznięte owoce będą wisieć na krzaku przez całą zimę. Miejscowe lisy też tam zaglądają. Nie po owoce. Sprawdzają, czy najedzone ptaki nie sypiają zbyt blisko ziemi.

To ostatnia chwila na różobranie. Zapowiadają solidne mrozy, które twarde owoce zamienią w marmoladę. Uzbrojony w kij oraz skórzane rękawice pójdę na zaśnieżone miedze. Pewnie zapytacie, po co mi taki sprzęt. To przez kolce. Róże trzeba traktować z szacunkiem najwyższą atentacją. Delikatnie odginać gałęzie patykiem i nie mniej ostrożnie zrywać owoce. Za każdy błąd, nieprzemyślany ruch czy brutalne potraktowanie odpłaci bolesnym ciosem sprężynującej znienacka gałęzi.