Słowo na niedzielę. Zima

Służby meteorologiczne zapowiadały od paru dni, że od połowy stycznia przyjdzie ze wschodu Dziadek Mróz, tym razem nie jako dubler św. Mikołaja, ale prawdziwy mróz, do -30 C. A i śniegu nie braknie. No i mamy wreszcie zimę.

W Hiszpanii gdzieś tam było podobno już -37, w Japonii zima stulecia. Do tego tsunami na Alasce, trzęsienie ziemi w Indonezji, aktywność wulkanów Etny i Krakatau, zawirowania pogodowe na zachodnim wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego… To tylko niektóre z doniesień medialnych.

W naszym klimacie normalnie mamy zimę i lato. W zimie mróz i śnieg pozwalają wypocząć przyrodzie i przygotować się na start do nowego życia z wiosną. Od pewnego czasu mamy zakłócenia co do czas występowania tych pór roku. Mówi się o efekcie cieplarnianym, ale już biblijny przekaz mówi o śniegach i lodach na terenach gorącej Małej Azji paręset lat przed Chrystusem, a w dodatku o huraganach wykorzeniających lasy, o trzęsieniach ziemi i o górach zionących ogniem, pustoszących okolice.

Zbyt krótko żyjemy, by z całą pewnością określić, czy to niszczycielska ingerencja człowieka w naturę, czy też naturalne procesy odbywające się na naszej planecie co kilkaset, a może co kilka tysięcy lat. Nasze pokolenie przeżyło już zimę stulecia (78/79), powodzie, pożary, suszę i huragany. Co będzie w tym roku, nie wiadomo. A jak się zachowa wirus, gdy temperatura spadnie poniżej -10 C? Poczekajmy, zobaczymy. Do kalendarzowej wiosny już tylko dwa miesiące.