Słowo na niedzielę. Dysproporcje w wynagrodzeniach są olbrzymie. Jest nad czym myśleć

FLESZ - Do 12 dni w roku pracy zdalnej. Jest projekt ustawy

Wynajmowali prywatną kwaterę, żywili się sami. Ojciec był rzemieślnikiem złotnikiem - A ja dziwiłem się wtedy, kiedy to przeciętna polska rodzina marzyć nie mogła o wyjeździe nawet na takich skromnych warunkach. Pytałem ich, dlaczego nie przylecieli samolotem. Bo jesteśmy za biedni na samolot – odpowiedzieli. Wy biedni? To kto u was jest bogaty? Ten, co już sam nie musi pracować.

W tej perspektywie patrzę na dzisiejsze społeczeństwo. Wiadomo, że niektórym z nas powodzi się bardzo dobrze. Niektórzy wprost dorobili się na pandemii. Biedni zaś stracili jeszcze bardziej, a pozostali ciągną jakoś w każdych warunkach. A czy ci bogaci rzeczywiście sami nie pracują? Mówią często, że zamiast zazdrościć i narzekać, trzeba zakasać rękawy i wziąć się do roboty. Czy koniecznie fizycznej?

Jest teraz moda na ujawnianie majątku celebrytów. Dyrektorzy banków czy wielkich firm biją na głowę nieraz i wysoko postawionych polityków. A sportowcy z górnej półki? Dysproporcje są olbrzymie. Na przykład – za taki artykulik jak ten, który kosztuje godzinę pracy, można otrzymać parędziesiąt złotych. Za godzinę skakania po korcie tenisowym – 800 tysięcy. A lekarz na dobowym dyżurze? W dodatku ponad dwustu już zmarło. Nie piszę już o całej służbie zdrowia. Jest nad czym myśleć. A jak działać?