Powstanie Warszawskie. Dzisiejsza młodzież by tak nie poszła?

Barometr Bartusia - krakowska gastronomia walczy z pandemią i niemądrym prawem

Młody chłopak nudził się letnią monotonią i mówił: ”Wojna jaka by była, czy co”. Nuda skończyła się 1 września. Od tej pory prawie cała młodzież nie mogła narzekać na brak emocji. Konspiracyjna praca dla Polski, to było coś.

Ze wspomnień ówczesnych młodych wyłaniają się postawy patriotyzmu, odwagi, brawury, nie lękam się powiedzieć, nawet heroicznego męstwa dla ukochanej Polski. Kiedy się mówi, dzisiaj szczególnie, o bohaterstwie młodzieży podczas Powstania Warszawskiego, słyszę często, że dzisiejsza młodzież by tak nie poszła. Ale wielu młodych mówi: „Eee, poszlibyśmy”.

Jaka jest więc ta młodzież? Czy zgodnie z właściwy wiekowi okresem „burzy i naporu” krytykuje wszystkich i wszystko i jest zasadniczo na nie, czy też naiwnie podatna na manipulacje zgodnie z instynktem stadnym idzie za modą w każdej dziedzinie?

Nie jestem pesymista, widzę wiele dobra w Kraju i wielu dobrych ludzi. Trzeba jednak w imię prawdy stwierdzić, że młodzież spotyka się i z wieloma złymi przykładami, począwszy od rodziny skończywszy na polityce. Może mądre przypomnienie tego, co się działo w sierpniu 1920 roku i w sierpniu 1944 roku pobudzi młodych (a to i starszych) do sensownej refleksji…