Pomeranian

Nazwa rasy pomeranian, czyli pomorzanin, pies pomorski, wywodzi się od Pomorza, na które psy przybyły prawdopodobnie ze Skandynawii.

Bujna okrywa włosowa, pierzasty, zawadiacko zawinięty nad grzbietem ogon imponująca kryza wokół szyi, spiczaste, czujne uszka i bystre oczka sprawiają, że maleńki piesek (dopuszczalna wysokość w kłębie ok. 20-22 cm, waga maksymalnie 3 kg) zyskuje zadziorny wygląd.

Podobnie jak wiele innych małych ras, pomeranian żyje w błogiej nieświadomości swojej wielkości i często wykazuje skłonności do podjęcia konfliktów z większymi psami. Może być także uparty i samowolny; potrafi łatwo zdominować mało stanowczego opiekuna.

Właściciel musi więc poświęcić sporo czasu na łagodne, ale konsekwentne szkolenie miniaturowego pieska, w innym wypadku pomeranian wyrośnie na hałaśliwego i niekiedy destrukcyjnego domowego tyrana.

Jednak prowadzony odpowiedzialnie stanie się najmilszym, kochającym i lojalnym przyjacielem, harmonijnie współżyjącym z innymi zwierzętami domowymi i dziećmi. (Uwaga - bardzo małe dzieci mogą nieświadomie wyrządzić krzywdę pieskowi). Szpice miniaturowe silnie przywiązują się do domowników, wykazują wobec nich wielką opiekuńczość, są natomiast podejrzliwe w stosunku do obcych.

Ruchliwe, inteligentne i ciekawskie, potrzebują odpowiedniej ilości aktywności fizycznej i psychicznej stymulacji. Piesek chętnie wybiera się na przechadzki z opiekunem, mimo że ceni sobie lenistwo. Ponieważ z racji niewielkich rozmiarów może mieszkać w małym mieszkaniu, gry i zabawy nie muszą się odbywać wyłącznie na spacerach.

Pomeraniany występują w licznych, bardzo różnorodnych odmianach kolorystycznych. Dopuszczalne są praktycznie wszystkie odcienie - od bieli aż po czerń i rudy. Rasa wymaga systematycznego trymowania oraz regularnego wyczesywania sierści. Jako pies należący do pierwotnej grupy szpiców, pomeranian jest bardzo odporny na większość chorób. Niekiedy przytrafia mu się dysplazja stawów lub zwichnięcie rzepki kolanowej, wykazuje również tendencję do odkładania się kamienia nazębnego. Istnieje ponadto możliwość wystąpienia chorób skóry oraz wad oczu.