Pogrzeb ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego. Dwudniowe uroczystości żałobne. Modlitwy będą w miejscu pracy i posługi duchownego

Pierwszy dzień pogrzebowych modlitw zaplanowano na środę, 17 stycznia 2024 roku. Msza żałobna będzie odprawiona w kościele parafialnym w Radwanowicach o godz. 12, a pół godziny wcześniej od 11.30 planowana jest modlitwa różańcowa.

- Natomiast w czwartek, 18 stycznia 2024 roku w kościele parafialnym w Radwanowicach o godz. 12 zostanie odprawiona Msza Święta pogrzebowa po niej zaś nastąpią obrzędy ostatniego pożegnania na cmentarzu parafialnym w Rudawie - informuje Kuria Metropolitalna w Krakowie.

Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski urodził się 7 września 1956 r. w Krakowie, a zmarł 9 stycznia 2024 w Chrzanowie. Jego ojcem był filolog Jan Zaleski, a matką polska Ormianka, polonistka Teresa Zaleska, z domu Isakowicz.

Jak podaje krakowska kuria - zmarły kapłan był spokrewniony z przedostatnim arcybiskupem ormiańskokatolickim Lwowa, wybitnym kaznodzieją i filantropem Izaakiem Mikołajem Isakowiczem (był praprawnukiem brata arcybiskupa). Był także spokrewniony z ks. prałatem Leonem Isakowiczem (1883–1944), proboszczem parafii ormiańskokatolickiej w Stanisławowie.

Studia ks. Tadeusza w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie zostały przerwane powołaniem do wojska w specjalnej jednostce kleryckiej w Brzegu. Po powrocie do seminarium w latach 70-tych związał się z niezależną opozycją. Jako kleryk kolportował podziemną prasę, współpracował z pismami ukazującymi się poza zasięgiem cenzury: „Krzyża Nowohuckiego” i lubelskiego kwartalnika młodych katolików „Spotkania”.

Praktyki diakonatu ks. Isakowicz-Zaleski odbył w parafii w Chrzanowie, Rajczy i Krakowie–Woli Justowskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 maja 1983 r. w Katedrze Wawelskiej z rąk kard. Franciszka Macharskiego, który darzył go dużym zaufaniem i go wspierał.

Po święceniach studia w kolegium ormiańskim w Rzymie, na które był oddelegowany uniemożliwiła mu SB odmawiając wydania paszportu. Dopiero po latach udało mu się pojechać na studia do Rzymu.

W 2001 odbył studia w Papieskim Kolegium Ormiańskim w Rzymie i ówczesnego ordynariusza wiernych obrządku ormiańskiego kard. Józef Glemp mianował ks. Tadeusza duszpasterzem Ormian w archidiecezji krakowskiej. W latach 2002–2009 był duszpasterzem Ormian w Polsce Południowej a w latach 2009–2017 proboszczem ormiańskokatolickiej parafii południowej pw. św. Grzegorza Oświeciciela z siedzibą w Gliwicach.

Ks. Isakowicz-Zaleski założył pierwszą w Krakowie wspólnotę osób niepełnosprawnych „Wiara i Światło”. A potem współtworzył Fundację im. Brata Alberta, jedno z najprężniejszych w Polsce środowisk opiekujących się ludźmi niepełnosprawnymi umysłowo. Inspiracje czerpał ze środowiska Lasek, z którym związany był niemal od urodzenia. Przebywała tam jego ciocia, s. Miriam ze zgromadzenia franciszkanek służebnic krzyża.

Pomysł stworzenia fundacji wyszedł od Stanisława Pruszyńskiego, który pochodził z Wołynia, w czasie wojny został ranny i do końca życia był niesprawny. On uznał, że dom dla niepełnosprawnych powinien być w pięknym otoczeniu przyrody, za miastem. Razem z Isakowiczem-Zaleskim szukali takiego miejsca. W końcu podarowała go mieszkanka Radwanowic Zofia Tetelowska, a był to jej dworek.

Jako młody kapłan ks. Tadeusz zaangażował się we współpracę z podziemną „Solidarnością”.

- Współpracował z ks. Kazimierzem Jancarzem. W 1988 brał udział jako duszpasterz robotników w strajku w Hucie im Lenina. Przez wiele lat zaangażowany był w walkę o upamiętnienie ofiar ludobójstwa Polaków na Kresach. Był prezesem założonej przez siebie Fundacji Kresowej „Memoria et Veritas” i organizatorem dorocznych konkursów szkolnych wiedzy o Kresach oraz przewodniczącym komitetu honorowego budowy pomnika „Rzeź Wołyńska” - czytamy w komunikacie Kurii Metropolitalnej w Krakowie.

Wspierał akcje „Wołyń na Powązki”, które prowadziło Stowarzyszenie „Wspólnota i Pamięć”. Był duszpasterzem rodzin ocalałych z ludobójstwa na Wołyniu.

W Polsce przybywa uchodźców z Ukrainy