Żaden wiatr smogu nie zlikwiduje

Bo gdy uradowani czystszym powietrzem, puścimy smog w niepamięć, on nie tylko wróci. Za każdym kolejnym atakiem będzie gęstszy, trudniejszy do zniesienia i jeszcze bardziej niebezpieczny dla zdrowia. Dlatego doświadczeń ostatnich tygodni nie wolno nam zmarnować.

Pokazały one przecież na przykład, że w naszym regionie - niezbyt wielkim, ale jednak większym niż parę europejskich państw - praktycznie nie ma już przed smogiem ucieczki. W czasach, gdy huta Lenina, tarnowskie Azoty czy oświęcimskie Dwory dymiły pełną parą, wysyłaliśmy dzieci do Rabki, Muszyny czy pod Babią. Po świeże powietrze.

W styczniu 2017 r. można było je znaleźć już tylko wysoko w górach. Przekonaliśmy się też dobitnie, że nasz małopolski smog jest przeciwnikiem wyjątkowo przewrotnym. Odpowiedzialnych za jego powstanie tak łatwo i równocześnie tak trudno znaleźć. Niby wystarczy tylko popatrzeć w lustro albo na komin domu sąsiada, a potem prosto w jego oczy. A do tego wszystkiego trzeba odwagi wyjątkowej .

Doświadczyliśmy też jak nieskuteczne są dotychczasowe przepisy, które mają nas chronić w momentach alarmowej kumulacji pyłów w powietrzu i im zapobiegać. Urzędnicy mogą apelować i tyle. Władza, która w innych dziedzinach z taką łatwością zmienia prawo, w tej sprawie milczy. Czeka na wiatr. Wszystko jedno czy ze wschodu, czy z zachodu. Ważne by dmuchnął solidnie i „zdjął” smog z mediów.

Ale żadna władza już przed tym problemem nie ucieknie. Czy obecna będzie pierwszą, która odważy się wygarnąć suwerenowi w oczy: mamy problem, potrzebne są wyrzeczenia i solidarność? Dotąd nie zdarzyło się nic, co wskazywałoby, że taki przełom jest realny. Przynajmniej po stronie władz.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Zdrowie Polaków czy zyski kopalń? Oto zasadnicze pytanie do polityków