Trujemy się drogo. I tak zostanie

Większość ofiar cierpiała na niewydolność płuc, doszło do trwałych uszkodzeń układu oddechowego. Umierali ludzie młodzi i w podeszłym wieku. W ciągu kolejnych tygodni na ostrą niewydolność oddechową zmarło dalsze 8 tys. osób.

W wystawnym serialu „The Crown” wielki londyński smog został ukazany jako jedno z najbardziej traumatycznych wydarzeń za panowania Elżbiety II. Nic już potem nie było w Wielkiej Brytanii takie samo. Po narodowej panice parlament uchwalił ustawę o czystym powietrzu.

Węgiel, przez ponad dwa stulecia główny dobroczyńca Zjednoczonego Królestwa, przestał być bogiem, któremu winno się podporządkowywać wszystko. Ludzie zrozumieli, że jego spalanie w domowych piecach - zabija. Na fabrycznych kominach pojawiły się filtry. W kolejnych latach węgiel zastępowany był przez czystsze źródła energii. To nakręcało nowe dziedziny gospodarki.

Mówimy o procesie, który rozpoczął się na Zachodzie ponad siedem dekad temu (wielki smog wstrząsnął Londynem w roku 1952!) i objął ostatecznie wszystkie kraje. Gdzie jest na tym tle Polska? Na niedawnych spotkaniach z Małopolanami zdarzyło mi się słyszeć, że „związek między paleniem węglem a smogiem jest wątpliwy”. Najczęściej rozlegało się zaś nieśmiertelne: „Węgiel to polski skarb i najtańsze źródło energii”.

Piszemy dziś, jak to „najtańsze” źródło radzi sobie w wolnorynkowym zderzeniu z czystymi źródłami rozwijanymi od dekad np. w potwornie drogiej Szwecji. W zeszłym roku czysty skandynawski prąd był w hurcie o 40 proc. tańszy od naszego, wytwarzanego z węgla. Dotąd mogliśmy twierdzić: „Owszem, trujemy się, ale przynajmniej mamy tanio”. Teraz wiemy, że trujemy się drogo. Co więcej - przez kolejne dekady tego właśnie zamierzamy się trzymać.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Alarm smogowy w Krakowie. Szpitale pękają w szwach