Szczęśliwa Norwegia

To nie dziwi, bo ten kraj od kilkudziesięciu lat bardzo mądrze gospodaruje swoim bogactwem, czyli ropą naftową. Właściwie całość zysków Norwegowie przeznaczają na rzecz przyszłych pokoleń, co w świecie państw zadłużających się po uszy, i nie dbających o to, że ktoś kiedyś te długi będzie musiał spłacić, musi budzić szacunek.

Następne w kolejności są Dania i Islandia. Potwierdza to prawdę, którą znamy od dawna, że narody skandynawskie znalazły sposób na urządzenie życia obywatelom. Przy okazji Skandynawowie zadali kłam teorii, że do szczęścia potrzebne jest Słońce. I Włosi i Chorwaci są w tym zestawieniu dużo niżej.

Obydwa te narody są nawet mniej szczęśliwe niż my. Polska zajęła w zestawieniu 46. miejsce, i to jest z grubsza środek stawki. Niby nie najlepiej, ale warto zauważyć, że jeszcze 5 lat temu byliśmy na miejscu 60. Zatem awansujemy. Czego nam brakuje, żeby dogonić Skandynawów tego ranking niestety nie pokazuje.

Moim zdaniem różnimy się od nich przede wszystkim niskim poziomem zaufania. Pamiętam rozmowę z 16-letnią dziewczynką z Oslo, która dzień po masakrze zorganizowanej przez Breivika, powiedziała dziennikarzowi BBC, że to wydarzenie nie powinno rzutować na przyszłość Norwegii, bo było tylko incydentem. 16-latka głęboko bowiem wierzyła w swoje państwo. My we własne państwo wierzymy średnio, i na co dzień nie tylko pozwalamy, by politycy je zohydzali, ale nie robimy nic, by im przeszkodzić w jego rozwalaniu.