Psy starzeją się jak ludzie

Starość ludzką i psią, oprócz chorób i niedołężności, najbardziej łączy jedno: uzależnienie od innych. W tym wypadku od nas. FOT. 123RF

PSIA STAROŚĆ. Początki tego procesu znamionują pierwsze siwe włosy na pyszczku ulubieńca. Pogarsza się wzrok zwierzęcia, a następnie słuch. Pojawiają się problemy ortopedyczne, słabnie serce.

Pierwszy rok życia psa to około 14 lat życia człowieka. Następny rok liczymy jako 7 lat. Niektórzy naukowcy nie rozdzielają jednak tych dwóch pierwszych lat, ogólnie szacując, że pies 2-letni jest dorosły i porównuje się go do człowieka około 21-23-letniego. Wraz z ukończeniem drugiego roku życia czworonoga, każdy kolejny rok to mniej więcej 5 lat życia człowieka.

Psy żyją przeciętne od 12 do 15 lat, rzadziej do 16 lub 18.

Jak się starzeją? Podobnie jak ludzie, tyle że w szybszym tempie. Psy duże oraz olbrzymie starzeją się znacznie szybciej niż psy małe. Ośmioletni pekińczyk czy posokowiec bawarski są zwierzętami w pełni sił, ale ich rówieśnik dog niemiecki czy rottweiler to już psy stare. Można powiedzieć, że to, jak długo będzie żył pies, zależy od jego rasy, wielkości, predyspozycji genetycznych do poszczególnych chorób, zdarzeń losowych, ale także od tego, jakie warunki życia zapewni swojemu pupilowi opiekun.

Starość zauważamy zwykle wówczas, gdy na pyszczku naszego czworonoga pojawia się siwizna. Etap starzenia zaczyna się jednak wcześniej. Opiekuna powinien zaniepokoić spadek aktywności psa, który objawia się mniejszym zainteresowaniem otoczeniem, mniejszą chęcią do zabaw i chwalenia się swymi umiejętnościami. Pies, który był dotąd aktywny, staje się spokojniejszy. Coraz wolniej się porusza i coraz więcej śpi. Jego miska nie jest już opróżniana w ekspresowym tempie, czasem nasz piesek, odznaczający się do tej pory niezłym apetytem, nie dojada nawet posiłku do końca. Przyczyną może być częściowa utrata smaku i węchu (możemy wówczas posiłek podgrzać, co zwiększy jego aromat), ale także choroby zębów i dziąseł utrudniające gryzienie i sprawiające ból. Nieleczone objawiają się nie tylko brzydkim zapachem z pyska, ale mogą prowadzić do chorób serca i nerek (szkodliwe bakterie gromadzą się na chorych dziąsłach).

Z wiekiem nasz pies staje się też bardziej wrażliwy na zmiany temperatury. Zimno, deszcz, upał, które w młodości nie były przeszkodą do radosnych długich spacerów, teraz zniechęcają czworonoga do wyjścia za próg domu. W czasie letnich przechadzek szybko się męczy i dużo odpoczywa na trawie w cieniu drzew. Zimą marznie, więc sprawmy seniorowi odpowiednie ubranko.

Objawem starzenia może być także problem z wypróżnianiem się, uwagę trzeba więc zwrócić na jedzenie podawane czworonogowi. Dieta powinna być lekkostrawna, dostosowana do potrzeb starzejących się psów, może zawierać łatwo przyswajalne białka oraz zwiększone dawki witamin. I nie dopuszczajmy do otyłości ulubieńca - nadmiar kilogramów może stać się przyczyną wielu chorób. Starzejący się pies może też pić coraz więcej wody i częściej załatwiać potrzebę fizjologiczną. Zwiększone zapotrzebowanie na płyny może być związane z początkami cukrzycy, ale zwykle bywa wynikiem fizjologicznego dostosowywania do powolnej utraty wydolności nerek.
Zaburzenia mogą dotyczyć też wzroku. Większość psów gorzej widzi, zdarza się występowanie takich chorób jak zaćma czy jaskra starcza. Na starość problemem są także schorzenia ortopedyczne - m.in. zwyrodnienie kręgosłupa czy chrząstek stawowych. U starzejących się psów stwierdza się także osłabienie mięśni, niedosłuch, mogą pojawić się zaburzenia kardiologiczne: niewydolność krążenia, nadciśnienie, zaburzenia przewodzenia w mięśniu sercowym. Małe psy mają tendencję do niedomykania się jednej z zastawek, duże - do kardiomiopatii, czyli powiększenia mięśnia sercowego. Jak rozpoznać ten problem? Pies może mieć trudności z oddychaniem, może kaszleć(np. po przebudzeniu lub gdy się czymś podnieci), ma mniej siły, jest słabszy, a niektórym zwierzakom zdarzają się również omdlenia.

U psich seniorów częste są również schorzenia onkologiczne związane z nowotworami jajników, jąder, wątroby, płuc, śledziony lub kości.

Starzeje się także mózg naszego przyjaciela, co może prowadzić do zmian w psychice. O zmianach w mózgu świadczą takie zachowania jak dezorientacja (problem z rozpoznawaniem miejsc, ludzi, zagubienie w znanym otoczeniu), zaburzenia snu (brak snu w nocy, ale częstsze drzemki w ciągu dnia), pogorszenie kontaktu z właścicielem (pies bez entuzjazmu reaguje na propozycję zabawy, pojawienie się znanych mu osób), zaburzenia zachowań wyuczonych (np. brak kontroli oddawania moczu i kału).

To przygnębiające patrzeć na niedołężność psa, który jeszcze tak niedawno był szczenięciem. Ale czasu zatrzymać się nie da. Wszystko, co możemy ofiarować staremu przyjacielowi, to troskliwa opieka i miłość.

[email protected]