Urodzony, by uratować życie

Sprawa budzi wątpliwości etyczne, jednak prof. Rene Frydman, w którego klinice poczęło się także pierwsze francuskie dziecko z probówki, zamierza kontynuować badania. Od kilku lat pozwala na to prawo.

Mały Umut-Talha ma rodziców pochodzenia tureckiego, a jego imię znaczy w tym języku "nasza nadzieja". Nieprzypadkowo. Urodził się bowiem po to, żeby niedługo przekazać komórki macierzyste pochodzące z pępowiny swojemu bratu albo siostrze. Aby tak się stało, lekarze musieli dwukrotnie wykorzystywać zapłodnienie in vitro, eliminując za drugim razem te embriony, które były zarażone chorobą dziedziczną. Tylko taki dawca może teraz przekazać komórki choremu rodzeństwu.

- To piękne, że spowodowaliśmy przyjście na świat kogoś, kto uratuje życie swojemu bratu albo siostrze - tak prof. Frydman odpowiada na pytanie, czy to etyczne, aby począć dziecko, którego komórki zostaną wykorzystane. Zdania francuskich etyków nie zawsze są jednak tak optymistyczne. - Z moralnego punktu widzenia problem jest ewidentny, ale rozumiem, że rodzice chcą zrobić wszystko, aby ratować swoje potomstwo - twierdzi prof. Israel Nisand ze Starsburga. Znacznie bardziej surowy jest znany we Francji ginekolog, prof. Francois Oliviennes: - To dziecko urodziło się z potężnym bagażem na plecach. Jakie będzie jego życie, jeśli cel się nie powiedzie i jego komórki nie przyjmą się u rodzeństwa?

Rodzice wolą o tym nie myśleć i chcą, żeby zamiast tradycyjnie przyjętego nazewnictwa - "dziecko-lekarstwo" (bebe- -medicament), nazywać chłopca "dzieckiem podwójnej nadziei". Francja to kolejny kraj, który najpierw złagodził prawo, a następnie pozwolił na takie eksperymenty. Wcześniej - podobną metodą i w podobnym celu - urodziły się dzieci wUSA, Anglii, Holandii i Belgii.

Remigiusz Półtorak, Paryż