Nowa Huta jest bezpretensjonalna

Hanna Sokołowska uważa, że w Nowej Hucie coraz więcej się dzieje Fot. Magdalena Szeliga

- Tęsknisz za tamtą Hutą?

- Zawsze się tęskni za młodością, ale Huta to było też po prostu fajne miejsce, mimo że wielu ludzi tego nie dostrzegało. Słyszałam kilkukrotnie w moim życiu: "Jesteś z Nowej Huty? Współczuję ci!". Ale nam, ludziom młodym, żyło się tu dobrze. Nawet szkoły były bardzo nowoczesne jak na tamtą epokę, a sklepy lepiej zaopatrzone niż w Krakowie.

- A komunizm wszędzie był taki sam...

- Mogło się wydawać, że Huta, stworzona przez komunistów, jest kolebką ich ideologii, ale tak nie było. Moi rodzice przyjechali na studia do Krakowa, tam się wykształcili i dostali pracę właśnie w Nowej Hucie, bo tutaj też potrzebowano wykształconych ludzi. Nowa Huta nigdy nie była wyłącznie miastem robotniczym.

- Twoja książka to obraz Huty lat siedemdziesiątych utkany z detali. Dowiemy się nawet, ile wtedy kosztowała kostka masła. Tak wiele pamiętasz z tamtych lat?

- Niektóre rzeczy trudno zapomnieć! Każdy pamięta, że kiełbasa zwyczajna kosztowała 44 złote, bo wciąż żartowaliśmy, że "imię jej czterdzieści icztery". Wspierałam się też pamięcią innych ludzi. Przez dwa lata pracy nadksiążką prowadziłam niezliczone rozmowy ze starymi znajomymi natemat przeszłości ikażdy wspominał o**czymś ważnym. Dzięki temu wydaje mi się, że potrafiłam odtworzyć tamtą rzeczywistość.

- I nie jest to wcale rzeczywistość smutna. Pobrzmiewają gdzieś w tle nutki melancholii i biedy, ale pokazałaś, że żyło się w Hucie całkiem normalnie.

- Bardzo zależało mi nazachowaniu proporcji pomiędzy dwiema skrajnościami - "Hurra, było kapitalnie", a"Chryste, to było straszne". Może to wina optymistycznej skłonności pamięci, ale pamiętam szczęśliwe życie.

- A może to konsekwencja braku ciągłej rywalizacji o to, kto osiągnie wyższe stanowisko i kupi lepszy samochód?

- Rzeczywiście, podtym względem było inaczej niż dziś. Ale człowiek nigdy nie jest wolny odrywalizacji, więc ona się wkomunistycznej Hucie też odbywała, tylko chodziło odetale. Jest w"Kosie" postać księgowej, która to pokazuje. To kobieta kolekcjonująca przedmioty luksusowe, wywieszająca papier toaletowy włazience wtedy, gdy przychodzą goście. Te pragnienia można odnaleźć nawet wogłoszeniach matrymonialnych tamtych lat. Czytałam takie: "Kobieta, mieszkanie własnościowe, samochód. Pozna wcelu matrymonialnym odpowiedniego pana".

- Jak wiele zostało z tamtej Huty?

- Sporo, ale większość to miejsca odnowione, anie autentyczne. Została architektura. Tylko stare sklepiki zastąpiły teraz banki albo komisy ztelefonami komórkowymi. Jedno jest niezmienne - to miasto wciąż jest zielone i**przyjazne.

- Ale czy nie staje się skansenem? Rosnące zainteresowanie czasami komunizmu sprawia, że ciągną tu tłumy turystów, wchodzą do restauracji Stylowa, oglądają peerelowski wystrój, a potem patrzą sobie na miejscowych przy stolikach, niczym na eksponaty.
- Jak naIndian wrezerwacie? Coś wtym jest. Ale to zainteresowanie Hutą, ze względu napewną "modę" naczasy komunizmu, może temu miejscu wyjść nadobre, jeśli będzie to potrafiło wykorzystać.

- Potrafi?

- Coraz więcej tu się dzieje. Kiedyś Huta była taką nielubianą pasierbicą wielkiego Krakowa. Dzisiaj niczym mu nie ustępuje, także artystycznie. Prężnie działa Teatr Łaźnia Nowa, portal Teraz Huta, wKlubie Kombinator odbywają się spotkania literackie. Nowa Huta jest bezpretensjonalna. Nie zadziera nosa, chociaż coraz więcej wludziach dumy z**tego miejsca.

Rozmawiała

Magdalena Szeliga