Wybór nie był łatwy; w ciągu półwiecza i 47 festiwalowych edycji, bo trzy wypadły wywiane przez wiatr historii, laureatów uzbierało się parę setek, a i piosenek także.

Ostatnie ponad dwadzieścia lat nie służy nagradzanym w Krakowie; kiedyś telewizja i radio transmitowały koncerty laureatów, lansowały piosenki. Niestety, było, minęło. Stąd wielu laureatów z ostatnich lat, jak Iwona Loranc czy Beata Lerach, nie przebiło się do szerszego grona odbiorców, inni z lat dawnych a to zarzucili śpiewanie - przykładem Jan Wołek, który stał się jednym z najwybitniejszych autorów tekstów piosenek, czy Grażyna Auguścik, która opuściwszy Polskę, przebiła się do czołówki wokalistek jazzowych świata, co, niestety, nie równa się sławie w Polsce. Niemniej wybraliśmy i tę pięćdziesiątkę, poddając pod osąd Czytelników.

Sięgnęliśmy po laureatów z wszystkich pięciu dekad, zatem mamy nadzieję, że nasz plebiscyt trafi do wszystkich pokoleń czytających "Dziennik Polski". Jest w tych propozycjach i pewien element patriotyzmu lokalnego, bo też w Krakowie niektórzy wykonawcy cieszą się popularnością znaczniejszą niż w kraju. Podobnie subiektywnie dokonaliśmy selekcji piosenek, wybierając zarówno te, które proponowali studenccy bardowie - co z przyczyn nierzadko bardziej politycznych niż artystycznych ograniczało ich zasięg, jak i przeboje znane słuchaczom w całej Polsce.

Proponujemy zatem laureatów, poczynając od legendarnej Ewy Demarczyk - przegrała wówczas z dwoma śpiewającymi basem mężczyznami Edwardem Lubaszenką i Marianem Kawskim po temperamentną góralkę z Zakopanego Hankę Wójciak. Pomiędzy nimi takie sławy piosenki studenckiej, jak choćby Piotr Szczepanik, Zdzisława Sośnicka, Kazimierz Grześkowiak, Maryla Rodowicz, Jacek Kaczmarski, Renata Przemyk, Raz Dwa Trzy; każdy z głosujących znajdzie w tym gronie swoich faworytów. Jest i silna reprezentacja Krakowa: Leszek Długosz, Marek Gre-chuta, Andrzej Sikorowski, Anna Treter, Grzegorz Turnau, Robert Kasprzycki, Lidia Jazgar i jej Galicja, Janusz Radek, Basia Stępniak-Wilk, Paulina Bisztyga.

Podobnie z piosenkami - są w tym wyborze ballady bardów, którzy wierzyli, że "gitarą i piórem", by przywołać Wojtka Bellona, można naprawiać nasz nie najlepszy ze światów, jak i tak kultowe piosenki, jak "Karuzela z madonnami", "Tango Anawa", "Jesienna zaduma"...

Zmieniał się przez lata festiwal, zmieniała jego nazwa, jak i kontekst społeczno-polityczny, który odciskał się niejednokrotnie na kształcie imprezy, na charakterze piosenek. Niezmienne jest jedno - Studencki Festiwal Piosenki, starszy o rok od Festiwalu w Opolu, to wciąż spotkanie twórców, którzy swą wrażliwością i talentem decydują o poziomie polskiej piosenki, tej, która opiera się na sensach, a nie wyrazach, która proponuje szlachetnie połączone nuty, a nie naprędce sklecone melodyjki.