Ballady i hymn obieżyświata

Fot. Łukasz Gagulski (archiwum KWART)

ROZMOWA. JAN WOJDAK o "Hymnie Polonii", który będzie miał premierę 2 maja

- Wydawany w Wiedniu miesięcznik "Polonika", dostrzegając, że nie ma pieśni, która łączyłaby rozrzuconych po świecie rodaków, zorganizował konkurs na hymn Polonii. Informacja o konkursie dotarła niemal wszędzie; teksty nadeszły z Ameryki, z Australii, acz głównie zareagowała Europa. Byłem jednym z pięciu jurorów, obok m.in. krakowskiej poetki Elżbiety Zechenter-Spławińskiej, którzy wyłonili, naszym zdaniem, najlepszy tekst.

- Wygrał...

- Marek Brymora, pochodzący z Kalisza, a od lat mieszkający w Austrii. Zaczął od najprostszych skojarzeń: "Łopocze biało-czerwona /A w sercu ciągle mazurek...".

- A potem Tobie zaproponowano napisanie muzyki.

- Pewnie wzięto pod uwagę fakt, że stworzyłem hymny dla zespołu Chicago Fire, dla miasta Gniezno, dla moich Niepołomic, w których przyszedłem na świat, że nie wspomnę o kilkuset melodyjnych piosenkach; wiele z nich stało się polskimi evergreenami. A mówiąc konkretnie - dostałem tę propozycję od redaktora naczelnego miesięcznika "Polonika" Sławomira Iwanowskiego, który był inicjatorem powstania hymnu Polonii.

- Jaka jest muzyka tego hymnu?

- Parę cech z góry narzuca charakter takiej masowej pieśni; musi zatem być marszowa, musi być nośna, a przy tym w tonacji, która będzie przystępna dla każdego. I myślę, że taką muzykę udało mi się napisać i nagrać. Wykonuję hymn wraz z Pauliną Więckiewicz, jedną z laureatek Festiwalu "Tęczowe Piosenki Jana Wojdaka" oraz z chórem, i, rzecz jasna, grupą krakowskich muzyków. Premiera hymnu odbędzie się 2 maja w Wiedniu i wtedy wykona go tamtejszy polonijny chór. Potem hymn ma trafić do wszystkich ośrodków polonijnych w świecie, tak więc jest szansa, że będzie śpiewany od Australii poprzez Stany Zjednoczony do Kanady i oczywiście w licznych ośrodkach Europy, a także przez potomków syberyjskich zesłańców.

- A Ty będziesz zbierał tantiemy...

- Jeśli hymn zyska popularność... Na wszelki wypadek zgłosiłem go do ZAIKS-u i okazało się, że tytuł "Hymn Polonii" był wolny. Nikt wcześniej go nie zastrzegł.

- Ostatnio wydałeś też ze swą grupą Wawele płytę "Ballady z walizki", będącą właśnie muzyczną reminiscencją Twoich wojaży po świecie...

- Pomysł był prosty; walizka to stały atrybut życia nas, muzyków. A w ciągu tych niemal 40 lat, które stukną Wawelom w roku przyszłym, stałem się obieżyświatem i właśnie część tych wojaży oddają piosenki, przywołujące Skandynawię, Londyn, Paryż, Włochy, Irlandię czy Australię. To opowieści o naszych podróżach, ale i o nostalgii tych, którzy mieszkają z dala od ojczyzny i właśnie nasze występy są dla nich swoistymi spotkaniami z Polską. Cieszę się, że płyta, wydana przez MTJ, sprzedaje się bardzo dobrze, że zbiera sympatyczne dla mnie recenzje, a niektóre z piosenek już są na rozmaitych listach przebojów, o czym dowiaduję się z e-maili, np. z rozgłośni w Chicago, gdzie spodobała się piosenka "Chicago takie jest".
- Jest na płycie "Ballada o Górze Kościuszki", jedna z kilku, do których słowa napisała wspomniana już Elżbieta Zechenter-Spławińska.

- To piosenka, która zainicjowała płytę. Powstała na zamówienie Polonii australijskiej, a konkretnie Ernestyny Skurjat z organizacji Puls Polonii, i była wykonana na zjeździe Polonii właśnie pod Górą Kościuszki, którą nazwał tak jej odkrywca Edmund Strzelecki, budząc zresztą niezadowolenie aborygenów. Wtedy zaśpiewała ją - po polsku i angielsku - wnuczka odkrywcy, Gloria Strzelecka.

- Znając płytę, zakładam, że kilka piosenek ma duże "szanse na sukces"...

- Skoro wywołałeś tytuł tego popularnego programu - bodaj jedynego, który nie jest licencyjny, lecz nasz oryginalny, i naprawdę służy promocji młodych wykonawców - to pochwalę się, że 12 kwietnia zarejestrowaliśmy jako Wawele drugi już program w tym cyklu, w którym pojawiło się siedem naszych piosenek. Zostanie on dopiero wyemitowany, zatem nie zdradzę, kto wygrał.

Rozmawiał Wacław Krupiński