Kiedy jest pierwszy dzień wiosny?
Wiele osób co roku zastanawia się, kiedy wypada pierwszy dzień wiosny. Sprawa nie jest taka oczywista, ponieważ rozpoczęcie kalendarzowej wiosny niekoniecznie pokrywa się z wiosną astronomiczną.
Pierwszy dzień kalendarzowej wiosny zawsze przypada 21 marca. W tym roku będzie to wtorek.
Niestety nie oznacza to, że pogoda od razu ulegnie poprawie. Według najnowszych prognoz długoterminowych, do końca marca termometry wskazywać będą maksymalnie 10 stopni Celsjusza. Należy spodziewać się również częstych opadów deszczu oraz wiatru osiągającego nawet 22 km/h. Dopiero od kwietnia można liczyć na ocieplenie.
Wiosna astronomiczna. Czym różni się od kalendarzowej?
Tegoroczny pierwszy dzień astronomicznej wiosny wypadnie 20 marca w poniedziałek o godzinie 22:24. Jego data – tak jak w przypadku wiosny kalendarzowej – nie jest stała.
Astronomiczna wiosna rozpoczyna się w momencie, kiedy długość dnia i nocy są sobie równe. Zjawisko to nazywa się równonocą wiosenną. Wówczas Słońce przejdzie przez punkt Barana, w którym przecina się ekliptyka i równik niebieski. Oznacza to, że od tego czasu Słońce przez pół roku będzie mocniej ogrzewać półkulę północną. Noce będą stawać się coraz krótsze, a dni dłuższe. Astronomiczna wiosna potrwa aż do lata, czyli do 21 czerwca. Następnego dnia przywitamy już kalendarzowe lato.
Choć może to dziwić, każdy kolejny początek astronomicznej wiosny aż do roku 2043 będzie przypadać dokładnie 20 marca, a od 2044 roku – 19 albo 20 marca. Wszystko ze względu na różnicę czasu trwania roku kalendarzowego i zwrotnikowego, wyrównywaną poprzez stosowanie kalendarza gregoriańskiego.
Dzień wagarowicza i topienie marzanny
Z pierwszym dniem kalendarzowej wiosny związane są liczne zwyczaje. W wielu przedszkolach i szkołach organizowane są specjalne przedstawienia oraz apele. Uczniowie, u których się nie świętuje, często korzystają z tak zwanego dnia wagarowicza, czyli po prostu zrywają się z lekcji lub wcale na nie nie przychodzą. Należy jednak zaznaczyć, że dzień ten nie jest ustawowo wolnym od nauki.
Rozpoczęcie nowej pory roku, pożegnanie zimy i nadejście długo oczekiwanej wiosny świętują także dorośli. Jednym z najbardziej znanych zwyczajów jest topienie marzanny w rzece – słowiańskiej bogini zimy i śmierci, a także odrodzenia.
Zwyczaj ten, zakorzeniony w starosłowiańskich obrzędach ofiarnych, miał dawniej zapewnić urodzaj w nadchodzącym roku. Wierzono, że zabicie postaci przedstawiającej boginię śmierci spowoduje jednocześnie usunięcie efektów przez nią wywołanych (zimy) i nadejście wiosny.
Kukłę do dziś wykonuje się ze słomy, nadziewa na kij, owija białym płótnem i ozdabia kolorowymi wstążkami. W zależności od regionu Polski marzanna jest topiona bądź palona. Często podpala się kukłę już dryfującą, zanurzoną częściowo w wodzie.
Z topieniem Marzanny, również obecnie, związane są różne przesądy:
- nie wolno dotknąć pływającej w wodzie kukły, bo grozi to uschnięciem ręki,
- obejrzenie się za siebie w drodze powrotnej może spowodować chorobę,
- potknięcie i upadek z marzanną w ręku może poskutkować śmiercią w ciągu najbliższego roku.
NATO na Ukrainie
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
