„Paw”, „Whisky” i „Czerwony jak cegła” zabrzmią znów w Krakowie

Niewiele jest już w Polsce zespołów rockowych, które mogłyby się pochwalić ponad czterema dekadami działalności. Do tego wąskiego grona należy Dżem, który mimo dramatycznych zawirowań w swej historii, z powodzeniem nagrywa i koncertuje do dzisiaj.

Grupę powołali do życia w 1973 roku w Tychach dwaj bracia – Adam i Beno Otrę­bowie – oraz Paweł Berger. Być może poszła by ona szybko w rozsypkę, gdy nie to, że kilka miesięcy później dołączył do nich wokalista Ryszard Riedel.
Charyzmatyczny hipis, wielbiciel bluesa i indiańskich opowieści, z czasem wyrósł na pełnokrwistego frontmana, który potrafił na kolejne koncerty Dżemu przyciągać coraz większe tłumy fanów.

Apogeum popularności formacji przypadło na lata 80. Jej afirmujące wolność piosenki, wykonywane niemal co roku na festiwalu w Jarocinie, sprawiły że rodzimi hipisi otoczyli ją prawdziwym kultem.

Niestety – Ryszard Riedel popadł z czasem w uzależnienie od narkotyków. Odbiło się to mocno na działalności zespołu. Kiedy wokalista zmarł przedwcześnie w 1994 roku, wydawało się, że Dżem zakończy działalność. Tak się jednak nie stało. Muzycy postanowili kontynuować działalność z nowym frontmanem.

Najpierw został nim Jacek Dewódzki – po sześciu latach współpracy, rozstał się jednak z kolegami. Wtedy na jego miejsce przyszedł Maciej Balcar. To był strzał w dziesiątkę – bo fani Dżemu go zaakceptowali, w efekcie czego występuje z grupą do dziś.
– Kiedy przyjąłem ofertę Dżemu, zdawałem sobie doskonale sprawę z tego, co robię. Nie było to dla mnie trudne, ponieważ wychowałem się na muzyce tej formacji. Znałem wszystkie jej piosenki, śpiewałem je już jako nastolatek. Dlatego nie chciałem dokonywać żadnej rewolucji, tylko kontynuować to, co robił Rysiek Rie­del – wyjaśnia Maciej Balcar.
Działalności Dżemu nie zahamowała także tragiczna śmierć w wypadku samochodowym Pawła Bergera w 2005 roku.