Nie śpiewałem na pełnym luzie

Łukasz Zagrobelny Fot. Janusz Wójtowicz

MUZYKA. Łukasz Zagrobelny opowiada o nowej płycie "Symfonicznie".

- Tak. Ta płyta powstała po trzech latach przerwy od momentu wydania poprzedniej. A w takich sytuacjach nigdy nie wiadomo, czy fani nie zapomną i nie znajdą sobie innych ulubieńców. Okazało się jednak, że w ciągu pięciu lat śpiewania zdobyłem stałą publiczność, która kupiła nowy album w takiej liczbie, że pokrył się złotem. W czasach, kiedy ludzie głównie sięgają po muzykę z internetu, to rzeczywiście spory sukces.

- Tytułowa piosenka z albumu przyniosła Panu na ostatnim festiwalu w Opolu prestiżową SuperNagrodę od Programu Pierwszego Polskiego Radia. To był rewanż za niepowodzenie w opolskich "Debiutach" w 1999 roku?

- Staram się nigdy nie postrzegać swojego uczestnictwa w festiwalach jak zawodów sportowych. Nie traktuję tego nawet w stu procentach na serio. Wybór jest zawsze subiektywny, jakby miało się wybierać między kolorem czarnym, czerwonym i białym. Na ostatnich SuperPremierach było tak dużo dobrych piosenek, że ja sam postawiłbym na zupełnie inną. Zresztą, pierwszy raz tak pomyślałem już w 2008 roku, kiedy zdobyłem SuperJedynkę za "Nie kłam, że kochasz mnie" z Eweliną Flintą.

- Dzięki ubiegłorocznemu zdobyciu SuperNagrody mógł Pan wystąpić z orkiestrą symfoniczną Polskiego Radia i opublikować teraz ten koncert na płycie. Dla byłego aktora teatru Roma śpiewanie z symfonikami to chyba nie był problem?

- Owszem, wydawałoby się, że to dla mnie nic wielkiego wystąpić z orkiestrą. Mam za sobą ponad półtora tysiąca przedstawień i jestem przyzwyczajony do bycia prowadzonym ręką dyrygenta. Ale nigdy nie śpiewałem z orkiestrą całego koncertu, z własnymi piosenkami w zupełnie nowych aranżacjach. Zaś występ miał być rejestrowany na żywo - bez żadnych powtórek czy nakładek. W sumie wszystko mogło się zdarzyć, ale obyło się bez jakichś spektakularnych wpadek. Dlatego nie mogę powiedzieć, że zaśpiewałem na tym koncercie na pełnym luzie.

- Dużym plusem płyty jest jej różnorodność: są tu utwory liryczne, ale też dynamiczne czy wręcz filmowe.

- Z pełną świadomością wybrałem na aranżera Tomka Filipczaka. Potrafi sprawić, że jedne utwory zabrzmią jak amerykańskie evergreeny, a w innych pojawi się nutka musicalowa. Dzięki temu płyta nie jest nudna. Każdy utwór ma swój własny charakter. Nagrywając koncert z orkiestrą, łatwo się otrzeć o monotonię i znużenie. Cieszę się, że mnie się udało tego uniknąć.

- Czy jest szansa na powtórzenie koncertu w innych miastach?

- Bardzo bym sobie tego życzył! Niestety,orkiestra Polskiego Radia ma już zarezerwowane terminy na dwa lata naprzód. Może jednak uda się coś zrobić?

Rozmawiał Paweł Gzyl