Co i rusz pojawiają się także informacje o kłopotach ludzi używających określeń uznawanych za niepoprawne, i to kłopotach większych niż w tzw. słusznie minionym okresie mieli krytycy najwspanialszego z ustrojów. Ta poprawność, w każdym razie w Polsce, spotyka się jeszcze z oporem, oskarżeniami o wprowadzanie tylnymi drzwiami cenzury, co jednak, moim zdaniem, jest zjawiskiem kulturowo nader pożądanym. I - twórczym.
Takie refleksje naszły mnie przy oglądaniu w Super Polsacie starej, pochodzącej z roku 1976, komedii Jerzego Gruzy „Motylem jestem, czyli romans Czterdziestolatka”, choć podobnie mogłyby zadziałać i inne filmy z tego okresu. Oto w tej błahej, ale i zabawnej komedyjce padła (z ust dozorcy Antoniego Walenciaka) taka mniej więcej kwestia: „Biorę gazetę, litery tak, o, mi latają, i ciągle wydaje mi się, że już to czytałem”. Niby nic, a wtedy to stwierdzenie wzbudzało salwy śmiechu, jako krytyka ówczesnej prasy, którą rzeczywiście te słowa były.
Satyra okresu PRL-u opierała się właśnie na tego typu passusach, niby niewinnych, w dyskretny sposób zawoalowanych, acz zrozumiałych dla wszystkich i zmuszających widza czy czytelnika do wysiłku. Na tym tle satyra współczesna, najczęściej toporna i dosłowna, wydaje się często wręcz prostacka. Ale - wszystko przed nami. Nadciągająca dyktatura wspomnianej poprawności, związana z nią (nieogłoszona oficjalnie) cenzura i autocenzura przyniosą znów wielkie pole do popisu dla twórczości (nie tylko satyrycznej), która będzie musiała stać się bardziej finezyjna i wyrafinowana.
Kurczę, czy się przypadkiem nie za bardzo zagalopowałem?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
