Może podłaźnik?

Barbara Rotter-Stankiewicz: ZA MOICH CZASÓW

Ceny żywych drzewek też mogą przyprawić o zawrót głowy, bo również oscylują koło tej kwoty. Można jeszcze zdecydować się na choinkę w donicy, ale takie rozwiązanie ma sens tylko wtedy, gdy będziemy mieli gdzie zasadzić drzewko już po świętach, gdy spełni swoją rolę. Można też poprzestać na stroiku, lecz gałązki to jednak nie to samo, co drzewko.

Kilkadziesiąt lat temu kupienie ładnej choinki nie było łatwe, ale w końcu każdy jakoś ją "organizował”. Zdarzało się nawet – przynajmniej u mnie – że sukcesem uwieńczone zostawały starania kilku osób, czego efektem były... dwa drzewka. Potem rozpoczęła się era sztucznych choinek, których gałązki przypominały plastikowe grzebienie. Z czasem udoskonalano je jednak i teraz odróżnić żywy świerk od sztucznego można tylko po tym, że fabryczny jest ładniejszy.

Ostatnio naszła mnie ochota na całkiem inne rozwiązanie – powrót do tradycji. Bo byłoby naprawdę ciekawie, gdyby zamiast okazałego drzewka zajmującego pół pokoju, nad stołem, jak przed wiekami, zawisła podłaźniczka, podłaźnik, raj, sad (nazwa zależy od regionu).

Zdobycie miniaturowej choineczki albo samego czubka drzewa to nie problem, a ozdobienie go jabłkami, orzechami, łańcuchami ze słomy i opłatków też nie powinno nastręczać trudności. A jak dziwiliby się goście na widok takiego oryginalnego wystroju! Wiedzieć też trzeba, że zawieszone na podłaźniczce ozdoby, w przeciwieństwie do zwykłych baniek czy błyszczących "kudłatych” łańcuchów, mają – jak twierdzą etnografowie – magiczą moc. Jabłka to symbol miłości, orzechy – płodności, słoma i chleb – urodzaju. Może warto spróbować?