Martwe przepisy w mętnej wodzie

Zbigniew Bartuś: EDYTORIAL

Dowody ich niekompetencji, głupoty, złośliwości są ewidentne, a często potwierdzone prawomocnymi wyrokami. Cze­mu zatem nikt dotąd nie odpowiedział za grzechy? Czemu ustawa mająca służyć takim rozliczeniom pozostaje martwa?

Fachowcy wskazują na jej wady: niejasność, pokręcone procedury i wymagania tak wyśrubowane, że nie da się nikogo ukarać. Nawet urzędnika skarbówki, który absurdalnymi decyzjami zniszczył świetną firmę, posyłając na bruk tysiąc osób. Ani prokuratora i sędziego, którzy trzymali w areszcie Bogu ducha winną emerytkę. Ale ustawa jest martwa nie tylko dlatego że źle ją napisano. I nie tylko przez nieżyciowe procedury, według których jedni urzędnicy mieliby ścigać innego.

Polska pozostaje krajem niejasnego i niestabilnego prawa, ze stosowaniem którego problem mają także urzędnicy. Nowelizacje samych tylko us­taw podatkowych zajęłyby tira. Stąd łatwiej o błędy. Także błędy urzędników. Za ten stan odpowiadają politycy. Nakłada się na to niezmieniona od czasów komuny (a właściwie caratu) "filozofia” władzy: petent to potencjalny oszust i złodziej. Lepiej złupić uczciwego, niż przeoczyć złodzieja. W cywilizowanych krajach jest odwrotnie.

Cywilizowane zasady i jaśniejsze przepisy musimy u polityków wywalczyć. Ale i to nie wystarczy. Żaden funkcjonariusz publiczny nie odpowie za niszczenie ludzi i firm, jeśli nie będziemy mieli normalnej, sprawnej Temidy. Na prawomocne wyroki w sprawach o odszkodowanie, czy złożonych procesach gospodarczych, czeka się dziś w Polsce latami. A bez nich nie można ścigać krzywdzicieli.