Marek Edelman doktorem honoris causa UJ

Zasługi, które wskazuje uchwała to:

• obrona nieprzemijających wartości, dobra, prawdy, wolności, przywracanie wiary w możliwości i siłę człowieka,

• umiejętność przekonywania do pokoju, dla którego każda przemoc jest zaprzeczeniem człowieczeństwa i zasługuje na odrzucenie i pogardę,

• osiągnięcia w dorobku naukowym dotyczące badań przesiewowych nowotworów piersi i kardiologii, li>promowanie postawy szacunku i zrozumienia dla osób o odmiennym światopoglądzie i poglądach religijnych.

Marek Edelman urodził się w Homlu (Białoruś) w rodzinie żydowskiej, wkrótce potem rodzina przeprowadziła się do Warszawy (po II wojnie światowej podawał jako miejsce swoich urodzin Warszawę w celu uniknięcia repatriacji do ZSRR). Jego rodzice byli mocno zaangażowani politycznie. Matka, Cecylia Edelman z domu Percowska, działała w kobiecym odłamie Bundu - Jidisze Arbeter Froj. Ojciec, Natan Feliks (zm. ok. 1924), związany był z eserami.
Jako dziecko Marek Edelman wstąpił do Socjalistiszer Kinder-Farband (SKIF) (Socjalistyczny Związek Dziecięcy), organizacji dziecięcej działającej przy Bundzie. Po śmierci matki w 1934 sam zarabiał na swoje utrzymanie. Otoczony był też nieformalną opieką działaczek Bundu - Soni Nowogródzkiej, Estery Iwińskiej.
W czasie II wojny światowej członek Powszechnego Żydowskiego Związku Robotniczego (Bundu), w 1942 współzałożyciel Żydowskiej Organizacji Bojowej. Uczestnik powstania w getcie warszawskim, a po śmierci Mordechaja Anielewicza ostatni przywódca bojowników ŻOB podczas walk. Uczestnik powstania warszawskiego (jako członek ŻOB podporządkowanej Armii Ludowej na Starówce). Po wojnie nie wyjechał z Polski, od 1946 na stałe zamieszkał w Łodzi.
Działalność opozycyjną rozpoczął w połowie lat 70. W styczniu 1976 był jednym z sygnatariuszy Listu 101 przeciwko zmianom konstytucji, skierowanego do władz PRL. Działacz podziemnej Solidarności - członek Zarządu Ziemi Łódzkiej. W stanie wojennym internowany. W 1988 r. przewodniczył Komisji ds. Mniejszości Narodowych przy Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie. Później działał w ROAD, Unii Demokratycznej, Unii Wolności (m.in. były członek Rady Politycznej), obecnie jest członkiem Partii Demokratycznej.
Autor książek: Getto walczy. Udział Bundu w obronie getta warszawskiego (1945), książki naukowej z zakresu kardiologii Zawał serca: z doświadczeń Oddziału Intensywnej Terapii Szpitala im. Dr M. Pirogowa w Łodzi (Komitet Redakcyjny Posiedzeń Naukowych Oddziału Kardiologii i Reanimacji, Łódź 1975, wyd. II uzupełnione 1979) oraz książki wspomnieniowej pt. I była miłość w getcie (2009).
17 kwietnia 1998 r. Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski wyróżnił Marka Edelmana najwyższym polskim odznaczeniem - Orderem Orła Białego. W październiku 2007 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa z Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. 11 kwietnia 2008 r. Prezydent Francji Nicolas Sarkozy przyznał Markowi Edelmanowi Order Komandora Legii Honorowej. Odznaczenie wręczono 15 kwietnia 2008 r. w Ambasadzie Francji w Warszawie.
"Poświęcił się kardiologii i stanom najtrudniejszym w medycynie, które dzisiaj zdefiniowalibyśmy jako stany kardiologicznego zagrożenia życia. Pracuje, ratuje, wspólnie z zespołem znakomitych pracowników - ofiarnych, ambitnych lekarzy. Jako ordynator Oddziału Intensywnej Opieki Medycznej w łódzkim szpitalu im. Pirogowa. Później jako ofiara antysemickiej nagonki dwukrotnie zostaje zwolniony ze szpitali, w których zawsze był ceniony jako niezwykle ofiarny lekarz, zdolny do wielkich wyrzeczeń w imię ratowania ludzkiego zdrowia i życia" - napisał we wniosku o nadanie tytułu prof. Marian Zembala z Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.