W Berlinie wrażeń nie brakuje nie tylko na sali kinowej, ale także na czerwonym dywanie, po którym przechadzają się takie gwiazdy, jak m.in. Natalie Portman i Christian Bale oraz Ian McKellen.
Jednak szlak przetarła – już w piątek wieczorem – Nicole Kidman, która zagrała w „Królowej pustyni” Wernera Herzoga. Nawiązując do tytułu filmu, ale także eleganckiej prezencji, z której słynie hollywoodzka bogini, uznano ją tu za „królową Berlinale”.
O udziale w filmie przedstawiającym historię Gertrudy Bell – kobiety, która porzuciła wygodne życie w Wielkiej Brytanii na rzecz niesienia pomocy na Bliskim Wschodzie, tak mówiła w Berlinie: – Kiedy zadzwonił Werner Herzog z propozycją wyjazdu do Maroka, gdzie powstawały zdjęcia do filmu, zapytałam, czy będę mogła wziąć ze sobą dzieci. Odpowiedział: „Tak, będzie dla nich namiot”. Zgodziłam się bez wahania. Nie należę do aktorek, które wychodzą z domu tylko po to, aby dojechać do studia filmowego. W tym zawodzie liczą się dla mnie przede wszystkim wyzwania.
Starania aktorki nie spotkały się jednak w Berlinie z wielkim aplauzem. Pojawiają się nawet opinie, że Kidman została źle obsadzona, a jej wiek nie pozwala już na granie dwudziestokilkuletnich kobiet (Gertrude poznajemy na kilku etapach jej życia – przyp. red.). Film oceniono zaś jako „konwencjonalny i podporządkowany wymogom hollywoodzkiej produkcji”.
Jakie wrażenia przyniosła sobota? Gdy w reprezentacyjnym Berlinale Palast rozpoczynał się pierwszy seans, Berlin jeszcze spał. Ulice, zwykle pulsujące w rytm zabieganych mieszkańców i pędzących samochodów były jeszcze opustoszałe.
W tym czasie w kinie widzowie odbyli egzotyczną podróż do Kaqchikel Maya, rejonu leżącego u podnóża „oddychającego” wulkanu. To tam mieszka 17-letnia Maria wraz z rodziną. To bohaterowie „Ixcanule Volcano” Jayro Bustamante. W pełnometrażowym, fabularnym debiucie reżyser niespiesznie wprowadza nas w życie rdzennej społeczności Gwatemali. W filmie rozumowe postrzeganie świata zostało podporządkowane prawom natury, która budzi respekt i zmysły.
„Nic bez niej i wszystko przez nią” – to zasada, którą zdają się wyznawać mieszkańcy. Bohaterowie żyją jednak na styku z cywilizacją Zachodu, która powoli zaciska na ich szyi niewidoczną pętlę. Marzą o spełnieniu „american dream” i posiadaniu mitycznego domu z ogrodem. Byle jak najdalej od miejsca, z którego się wywodzą. Pragnienie realizacji tego snu gubi naiwną i dobroduszną Marię, a nieszczęścia, które spadają na niedoświadczoną dziewczynę, odsłaniają wstrząsające, mroczne oblicze Zachodu.
Niedziela w Berlinie należała do Iana McKellena. W filmie „Mr. Holmes” Billa Condona zagrał słynnego detektywa z londyńskiej Baker Street. Film odbija się jednak od wizerunku bohatera utrwalonego przez książki i filmy.
Sherlock Holmes, którego poznajemy, jest już w sile wieku. Stracił też blask przenikliwego spojrzenia i – co najważniejsze – pamięć. Nie nosi też charakterystycznej czapki, a od fajki woli zdecydowanie papierosy. Zmagając się ze starością, uświadamia sobie, że całe życie był samotny. W filmie tym powraca też do niego sprawa, którą prowadził przed wielu laty.
Jury festiwalu pod przewodnictwem Darrena Aronofskiego zobaczyło też „Knight of Cups” Terrence’a Malicka.
W filmie zagrali m.in. Cate Blanchett, Natalie Portman i Christian Bale. Reżyser już po raz kolejny, tak jak w „Drzewie życia” i „To the Wonder”, porusza motyw zagubionej w świecie jednostki, skłóconej z życiem, skonfliktowanej z najbliższymi, poszukującej swojego miejsca i prawdziwej miłości. Jego impresyjna opowieść jest jednak nacechowana odautorskim narcyzmem, co czyni ją niezwykle wymagającą w odbiorze. W konsekwencji zamiast wysmakowanego obrazu otrzymujemy niestroniący od patosu banał o istocie ludzkiego życia.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
