Jestem agresywną i waleczną zawodniczką

- Jakie wrażenia po pierwszym meczu w krakowskiej hali? Pani debiut był udany, ale też rywal z Gdyni nie był mocny.

- To była taka koszykówka pełna zabawy. Zdarzało mi się już w przeszłości pojawiać się w hali Wisły, również w charakterze widza. Wpadłam bowiem do Krakowa, by odwiedzić moją koleżankę z Los Angeles Sparks, czyli Jantel Lavender. Miałam wówczas okazję zobaczyć, jak głośni potrafią być tutejsi kibice w Eurolidze i bardzo mi się to wtedy podobało. Wiem, że na tym pierwszym ligowym meczu nie pokazali jeszcze pełni swoich możliwości.

- To Jantel doradziła Pani przejście do Wisły?

- Rozmawiałam na ten temat przede wszystkim z Jantel, ale też z Magdaleną Ziętarą, z którą grałam w Good Angels Koszyce. Podobała mi się perspektywa współpracy z trenerem Stefanem Svitkiem. Jest trenerem pełnym pasji. Jak dotąd, bardzo dobrze czuję się w zespole.

- Śledząc Pani konto na Twitterze, można zauważyć, że z Ziętarą jesteście dobrymi koleżankami.

- Rzeczywiście, bardzo się zaprzyjaźniłyśmy. Na pewno będzie okazja spotkać się z Magdą przy okazji naszego pierwszego meczu w Eurolidze - właśnie przeciwko Good Angels. Wasza reprezentantka dobrze sobie radzi w Koszycach.

- W debiucie nie miała Pani okazji pokazać pełni swoich możliwości. Jakie są więc Pani mocne strony?

- Przede wszystkim jestem waleczna i agresywna na parkiecie. Wykorzystuję też to, że jak na niską skrzydłową jestem dość wysokim graczem. Jak każdy, mam też słabsze strony, nad którymi muszę pracować. Muszę przede wszystkim nabierać pewności siebie.

- Pani rodzice przybyli do Szwecji ponad 30 lat temu z Somalii, wraz z Pani rodzeństwem.

- Tak, mam sześcioro rodzeństwa, a ja jestem z tego grona tą najmłodszą. Na pewno będę za nimi bardzo tęsknić.