Jesień życia

ROZMYŚLANIA Z JANEM PAWŁEM II

Zarazem jednak człowiek różni się od całej otaczającej go rzeczywistości, ponieważ jest osobą. Ukształtowany na obraz i podobieństwo Boże, jest świadomym i odpowiedzialnym podmiotem. Także jednak w wymiarze duchowym jego życie składa się z kolejnych etapów, które również szybko przemijają. Św. Efrem Syryjczyk chętnie porównywał życie do palców jednej ręki, pragnąc przez to ukazać, że jest ono krótkie jak rozpiętość dłoni, a zarazem, że kolejne jego etapy różnią się od siebie niczym poszczególne palce, symbolizujące "pięć stopni, po których wspina się człowiek".
Jeżeli zatem dzieciństwo i młodość są czasem, w którym człowiek stopniowo uczy się swojego człowieczeństwa, rozpoznaje swoje możliwości, poniekąd tworzy projekt życia, który będzie realizował w wieku dojrzałym, to i starość nie jest pozbawiona szczególnej wartości, ponieważ jak zauważa św. Hieronim - łagodząc namiętności "pomnaża mądrość i służy dojrzalszymi radami"." W pewnym sensie jest to czas szczególnie nacechowany mądrością, którą zwykle przynoszą z sobą lata doświadczeń, jako że "czas jest znakomitym nauczycielem". Powszechnie znane są też słowa, którymi modli się Psalmista: "Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy osiągnęli mądrość serca" (Ps 90, 12).
Jan Paweł II
"List do**ludzi w**podeszłym wieku" 1999 r.**