Jazzowe owacje i nienasycenie

Wręcz czuło się, że wokalistka zostawiła publiczność kina Kijów w stanie nienasycenia. A przecież ani samej Wilson, ani jej muzykom nie można odmówić najwyższych kompetencji. Zabrakło magii, kontaktu ze słuchaczami, a może sprawiły to zbyt jednorodne kompozycje wokalistki, ballady zawieszone między bluesem a folkiem? Wokalistki, która od wejścia po zejście z estrady pozostawała we własnym świecie – jakby ograniczonym perskim dywanem, na jakim zwykła boso występować (w Krakowie wypożyczyła go Galeria „Persja”), nie wykonując żadnego gestu pod adresem widowni.

O wiele gorętsza atmosfera panowała w Muzeum Manggha, gdzie cztery koncerty wieńczyły owacje na stojąco i bisy. Zaczęła Japonka Hiromi, porywając słuchaczy techniką gry, urzekając muzyką, gdzieś na granicy jazzu, bluesa i muzyki współczesnej. Ona dobrze wie, jak uwieść słuchaczy, jak nawiązać z nimi kontakt.

Energetycznie i chwilami ogniście było podczas występu duetu Adam Bałdych – skrzypce, Yaron Herman – fortepian. Zaprezentowali przedpremierowo materiał z płyty „The New Tradition”. Już poprzednią Bałdych wspiął się na muzycznym rynku wysoko; teraz swą pozycję umocni. Cieszy debiut płytowy krakowskiego pianisty Dominika Wani, który ze swym triem sięgnął po suitę Maurice`a Ravela „Miroirs”. Płyta od TVP Kultura otrzymała Gwarancje Kultury; na żywo jazzowe opracowania fortepianowe też zabrzmiały rewelacyjnie, pokazując wirtuozerię tak lidera, jak i pozotałych muzyków. Całości dopełnił występ tria Medeski, Martin & Wood plus gitarzysta Nels Cline.