Jaka gleba, taki plon

O. Leon Knabit: SŁOWO NA NIEDZIELĘ

Przypowieść o siewcy rzuca promień światła na to zagadnienie. Chodzi w niej o konkretnego nieprzyjaznego człowieka. Kiedy ją zastosujemy do współczesności – o złego człowieka w ogóle. Pominąwszy klęski żywiołowe, każde zło jest owocem działania ludzkiego. Źródłem takiego działania jest szatan, którego istnienia nie można ignorować. Ma on sposoby, by szkodzić ludziom i niszczyć ich środowisko.

Oczywiście, miast narzekać, mamy przeciwdziałać złu na miarę naszych możliwości, ale na owoce musimy czekać do żniwa. Mamy prawo być niecierpliwymi, ale i innym taka sytuacja doskwiera, więc naszym zadaniem jest nie powiększać liczby nieprzyjaznych. Jeśli na razie nie da się wyplenić zła, przynajmniej uzyskajmy na ten czas przewagę dobra, zaczerpniętego od samego Jezusa.

Przypowieść o siewcy jest wciąż aktualna. Szczególnie teraz – w okresie rozpoczętych czy już trwających żniw. Obfitość plonów zależy w dużej mierze od gleby. Oby w roku bieżącym owoce żniw przyniosły wszystkim wystarczającą ilość chleba. Ale patrzymy też na owoce siewu Jezusowego. Ilu słuchaczy można uznać za ziemię żyzną, a w ilu duszach plon okazał się mizerny albo w ogóle go nie było. Można ubolewać nad tym, że tak niewiele owocu, a jednocześnie budzi się refleksja, jaka jest moja gleba. Jeśli nie żyzna, to dlaczego?

Każdy z nas może z tej przypowieści wybrać coś dla siebie i pomyśleć, dlaczego słowo Boże nie przyjmuje się w nas w całej pełni. Jak więc należy pracować nad sobą, by być glebą żyzną i wydawać plon, który będzie chlebem dla siebie i innych?