Jaka emerytura?

NASZA POCZTA

Gdy przyszedł czas, aby pożegnać się z pracą i iść na emeryturę, okazało się, że istnieje nowa ustawa, która ustala nowe kryteria obliczania emerytury. Nieważne stały się większe zarobki i składki na ZUS. Jeżeli pracownik przekroczył 250 proc. średnich krajowych zarobków, cała nadwyżka już nie ma wpływu na wysokość emerytury. To ponoć jest zgodne z konstytucją, bo Sejm tak uchwalił.
Emeryci, których średnie zarobki przekraczały średnią krajową o więcej niż 250 proc., stanowią niewielką grupę w skali kraju, ale zawiść większości dopięła swego i wbrew ogólnym zasadom, że stanowione prawo nie powinno działać wstecz, wprowadzono ograniczenia w obliczaniu emerytur.
Teraz czytam wypowiedź Pana Premiera, że rząd zastanawia się, czy nie przyjąć kwotowego sposobu waloryzacji. Każdy emeryt otrzyma zwiększoną kwotę emerytury w postaci dodatku. Nie procent od już wypracowanej emerytury, ale jakąś kwotę. Aby było sprawiedliwie. Nie mam wątpliwości, że większy dodatek otrzymają ci, co wypracowali małą emeryturę, a mniejszy dodatek ci, co wypracowali większą emeryturę. (…)
Szanowni młodzi (przedemerytalni) rządziciele. Przyjdzie taki czas, że i wy pójdziecie na emeryturę. Czy tak trudno pojąć, jaki będzie efekt waszych manipulacji? Już wasi poprzednicy narobili dość bałaganu. Co może być bardziej prostego niż procentowa waloryzacja? Jakiż to święty będzie ustalał wysokość dodatków? Czy dalej na każdym polu tzw. działalności politycznej musi funkcjonować kabaret?
_Pomijając fakt wystrychnięcia na dudka tych, którzy przez ostatnie 50 lat harowali, licząc na lepszą emeryturę, nawet w realnym socjalizmie obliczanie wysokości emerytur zależało zawsze od wysokości składek, płaconych przez całe życie zawodowe. To jest logiczne. Ciekawe, kto podsuwa głupie pomysły mądremu Premierowi…_W.K.
(nazwisko do wiadomości redakcji)
Kończymy dyskusję na temat emerytur, zainspirowaną przez Czytelniczkę, sugerującą, że ich wysokość powinna zostać ograniczona do 1800-2000 zł, ponieważ ci, którzy pracując zarabiali dużo, mieli z czego odłożyć na starość. Dziękujemy za liczne listy. Niestety, z braku miejsca nie mogliśmy ich wszystkich (i w całości) zamieścić na naszych łamach. Zapewniamy jednak, że wszystkie uważnie przeczytaliśmy. Niektóre wykorzystamy przy innych publikacjach. Teraz czas na krótkie podsumowanie.
Pisali do nas emerytowani dyrektorzy, inżynierowie, lekarze, ale także skromnie uposażone pielęgniarki, byli zawodowi kierowcy, robotnicy. Zauważyliśmy, że autorzy wypowiedzi dzielą się na dwie zasadnicze grupy. Do pierwszej należą ci, którzy przypominają, że emerytura nie jest zasiłkiem socjalnym, lecz konsekwencją całego życia zawodowego. Dlatego jej wysokość powinna zależeć wyłącznie od wysokości wcześniejszych zarobków, sumy odprowadzonych składek ZUS oraz od lat pracy. Dlatego też, rzecz jasna, nie może być odgórnie ograniczana. A pomoc ubogim jest obowiązkiem opieki społecznej.
Drugą grupę tworzą zwolennicy tezy, że praca pracą, ale emerytura musi każdemu, bez względu na jego zawodową przeszłość, zapewniać godne życie. Skoro i ZUS-u, i budżetu państwa nie stać, by to zagwarantować, trzeba odebrać tym, którzy mają więcej, aby dodać tym, którzy mają mniej. Zwłaszcza że zarobki, brane pod uwagę przy obliczaniu wysokości emerytur, zależały i zależą nie tylko od osobistego zaangażowania i kwalifikacji pracownika, lecz także od ogólnego poziomu wynagradzania poszczególnych grup zawodowych.
Dwa jakże odmienne i trudne do pogodzenia spojrzenia. W jednym autorzy listów są absolutnie jednomyślni: w proteście przeciwko jakimkolwiek przywilejom emerytalnym służb mundurowych. (R)