Jak smakuje rzepakowy Budyń?

Fot. z archiwum zespołu

Wydarzenie muzyczne

Wychował się w rodzinie wojskowego. Dlatego jako dziecko sam marzył, aby dołączyć do polskiej armii. Potem mu przeszło i zastanawiał się nad... pójściem do zakonu. Chciał zostać franciszkaniniem. Zwyciężyła jednak muzyka. Nauczył się grać na gitarze i założył zespół. Niewiele po tym jak skończył osiemnaście lat postanowił się wyprowadzić z domu i rozpocząć życie na własny rachunek. Na studiach jednak mu się nie wiodło – trzy razy zmieniał kierunek, studiując po rok prawo, filozofię i wychowanie muzyczne. W końcu postanowił podjąć się fizycznej pracy.

Po przeprowadzce ze Szczecina do Gdańska zamieszkał u... krisznowców. Ci, każdego dnia wyposażali go w swe świecidełka, które sprzedawał potem w Jelitkowie. Wytrzymał tydzień. Kiedy do Trójmiasta sprowadzili się kumple z Pogodno, wynajęli wspólne mieszkanie we Wrzeszczu. Pracując w knajpie jako stróż nocny i grając regularne próby z chłopakami, nie miał wiele czasu na sen. Trwało to rok i musiało skończyć się radykalną zmianą.

Przeprowadzka na Śląsk zaowocowała pierwszą regularną pracą „Budynia” – robotami instalacyjnymi przy sieciach telefonii komórkowej. Wtedy stanął na nogi pod względem finansowym, co sprawiło, że mógł skoncentrować się na graniu.

Od początku Pogodno wyznawało oryginalną zasadę – nagrywają za własne pieniądze materiał na płytę, a potem prezentują go wytwórniom. W efekcie pierwszy krążek zespołu wydała w 2000 roku oficyna Tymona Tymańskiego – Biodro. Album od razu zwiastował pojawienie się na polskiej scenie rockowej oryginalnego talentu. Piosenki z krążka eksplodowały dziką energią, łącząc w sobie punkową surowość, psychodeliczne rozpasanie i big-bitową melodykę. Uwagę zwracały również teksty – absurdalne, abstrakcyjne, skrywające pod maską groteski gorzkie refleksje.

Przenosiny na Śląsk zaowocowały konsolidacją z lokalnym środowiskiem alternatywnym. W efekcie do Pogodno dołączyły dwie postacie – wokalistka Ania Brachaczek i basista Hrabia Fochmann. Zrealizowane w tym składzie płyty „Hajle Silesia” i „Pielgrzymka psów” – przyniosły odmienne oblicze muzyki formacji – bardziej piosenkowe, nasycone kobiecą zmysłowością, zwarte w formule. Z czasem drogi artystów się rozeszły – Brachaczek i Fochmann powołali do życia Biff, a „Budyń” zebrał nowy skład i powrócił w tym roku z nowym albumem Pogodno – „Wasza wspaniałość” – zawierającą chropowatą muzykę bliższą wcześniejszym dokonaniom zespołu.
W 2004 roku Szymkiewicz powołał do życia własny projekt muzyczny – nazwany po prostu Budyń. Pod szyldem tym nagrał płytę „Kilof”. W studyjnej pracy pomogli mu muzycy z zespołów Kristen i Braty z Rakemna, a w jednym z nagrań pojawił się raper Łona. Pod względem muzycznym zawartość krążka była jeszcze bardziej eklektyczna niż dokonania Pogodno. Alternatywny rock mieszał się tu z psychodelią, kanciaste rymy z dziwacznym folkiem.

W 2006 roku do Budynia dołączyła perkusistka Ola Rzepka. Muzyka duetu miała bardziej żywiołowy charakter. Po promującej ją trasie, duet został okrzyknięty mianem „polskiego The White Stripes”. Dwa lat później po dokooptowaniu do składu grającego na puzonie i tubie Darka Sprawki zmienił się szyld projektu – na Budyń i Sprawcy Rzepaku. Nagrał on płytę „Baset” zwracającą się silniej w kierunku ekspresyjnego jazzu. Nic więc dziwnego, że ostatnio w składzie grupy znalazł się ceniony trębacz – Antoni „Ziut” Gralak. Obecnie Formacja wykonuje piosenki z „Kilofa” i „Basetu” uzupełnione własnymi interpretacjami tradycyjnych pieśni żydowskich – w akustycznych aranżacjach.

Paweł Gzyl

Posłuchaj Budynia:

http://www.myspace.com/budynsolo