FILM: Premiery

Marcin Dorociński i Maciej Stuhr wypatrują obławy Fot. Jacek Drygała

Reżyseria: Marcin Krzyształowicz. Występują: Marcin Dorociński, Maciej Stuhr, Sonia Bohosiewicz.

Trzymający w napięciu, nowocześnie skonstruowany wojenny thriller Marcina Krzyształowicza "Obława" to zrealizowana na serio, z poszanowaniem realiów historycznych, polska wariacja na temat "Bękartów wojny" Quentina Tarantino.

Akcja filmu rozgrywa się podczas II wojny światowej. Jej głównym bohaterem jest kapral Wydra, żołnierz oddziału partyzanckiego, specjalizujący się w wykonywaniu wyroków śmierci na Niemcach i polskich zdrajcach. Tym razem Wydra dostaje rozkaz zabicia swojego szkolnego kolegi - konfidenta Kondolewicza. Po przyprowadzeniu konfidenta do lasu, na miejsce egzekucji, Wydra znajduje martwe ciała kolegów z oddziału. Wszyscy mają poderżnięte gardła.

Jak zaznaczają twórcy, skomplikowana intryga ukazuje prawdziwe oblicze okupacji z perspektywy partyzanta, który zmaga się nie tylko z Niemcami, ale także ze zdrajcami w polskich szeregach i - co najtrudniejsze - z własną, mroczną przeszłością. Jak zapewnia obsadzony w głównej roli Marcin Dorociński, laureat nagrody dla najlepszego aktora na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych: - "Obława" to niezwykła historia o sile i słabości charakteru zwykłych ludzi. Scenariusz Marcina Krzyształowicza jest bardzo inspirujący, bez trudu uruchomił moją wyobraźnię.

U boku Dorocińskiego, w zaskakującej i zrywającej z dotychczasowych wizerunkiem aktora roli czarnego charakteru, wystąpił Maciej Stuhr (nominowany do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł za "33 sceny z życia" i "Przedwiośnie"), a jego filmową żonę gra specjalistka od błyskotliwych, charakterystycznych kreacji Sonia Bohosiewicz ("Wojna polsko-ruska", "Rezerwat", "80 milionów").

- "Obława" to opowieść o zdradzie i zemście, o winie, karze, poczuciu honoru i wierności. Nie ma tu martyrologicznego patosu ani pomnikowego bohaterstwa - mówi Marcin Krzyształowicz, obiecując widzom finał, którego nikt nie zdoła wcześniej przewidzieć.

Film był realizowany w Małopolsce i został wsparty przez Krakowską Komisję Filmową.

{MULTIKINO, CINEMA CITY BONARKA, PLAZA, KINO POD BARANAMI}

Whisky dla aniołów

Reżyseria: Ken Loach. Występują: Paul Brannigan, John Henshaw, Roger Allam.

Ken Loach, mistrz kina społecznego, o swoim filmie mówi: - Lubię dokonywać nieoczywistych wyborów. Wcześniej zrobiliśmy film "Sweet Sixteen" o młodych ludziach w niełatwej sytuacji, która nieuchronnie prowadziła do tragedii. W "Whisky dla aniołów" podjęliśmy podobny temat; tym razem postanowiliśmy jednak przenieść punkt ciężkości i dostrzec w historii momenty komiczne, absurdalne.

Robbie, Albert, Rhino i Mo spotykają się na życiowym zakręcie. Są bezrobotni i spłukani, ale mogą na siebie liczyć. Mo to kleptomanka, która niczego się nie boi. Albert nie wie, w jakim roku żyje, ale potrafi błysnąć genialnym pomysłem. Robbie ma wrażliwy węch i głowę na karku, a Rhino poczucie humoru, które rozbroi każdego. Razem mogą wszystko. Czeka na nich najdroższa whisky na świecie, szkocki kilt i przygoda, której długo nie zapomną.
Reżyser ma nadzieję, że: - Film przyniesie publiczności trochę radości i rozrywki. Pozwoli nam poznać fajnych, sympatycznych, młodych ludzi, którzy są na bakier z prawem, żyją z zasiłku, ale ich historie są pełne życia, humoru i emocji. Stają przed ważnymi wyborami, trudnymi decyzjami - moim zdaniem są warci spotkania, może dzięki nim coś nam nie umknie, coś zrozumiemy, czegoś się nauczymy?

{ARS, CINEMA CITY BONARKA, KINO POD BARANAMI}

Samsara

Reżyseria: Ron Fricke.

- Kocham to, że filmy mówią swoim własnym uniwersalnym językiem bez względu na pochodzenie i narodowość - tylko obraz i muzyka, która nie potrzebuje tłumaczenia. Myślę, że może to brzmieć banalnie, ale na pewnym poziomie chcemy czuć tę więź i doświadczanie życia ponad ograniczeniami - tak o filmie mówi producent. I jest to chyba najlepsza reklama tego filmu.

"Samsara" to rodzaj półtoragodzinnej etiudy filmowej, nakręconej na taśmie 70 mm o wyjątkowej jakości wizualnej. To podróż przez dziką przyrodę, starożytne cywilizacje do współczesności. Tylko obraz i dźwięk... ale to wystarczy, by się zachwycić.

"Samsara" to kolejny film autorstwa Rona Fricke, po owacyjnie przyjętym przez publiczność filmie "Baraka" z 1992 roku. Obraz powstawał przez ponad pięć lat w dwudziestu pięciu krajach na pięciu kontynentach. Reżyser stworzył dziennik z podróży, który zarazem jest swego rodzaju medytacją nad naszą planetą.

Ron Fricke to amerykański reżyser i operator filmowy. Swoją przygodę z przemysłem filmowym rozpoczął w 1982 roku jako fotograf, scenarzysta i montażysta w filmie "Koyaanisqatsi". Właśnie w nim Fricke po raz pierwszy eksperymentował z wieloma minionymi, mało popularnymi technikami filmowymi, by pokazać znane obrazy z innej perspektywy. Pierwszym filmem, jaki wyreżyserował, był "Chronos" (1985), następnie "Sacred Site" (1986) oraz "Baraka" (1992). Na potrzeby tego ostatniego i swoich późniejszych projektów używał zaprojektowanej przez siebie kamery 70 mm, która została również wykorzystana w jego najnowszym filmie "Samsara". Charakterystyczne dla tego reżysera są ujęcia w znacznie przyspieszonym lub zwolnionym tempie oraz powalająca siła obrazu uzupełniona o oryginalną muzykę.

Muzykę do filmu skomponowała Lisa Gerrard z legendarnego zespołu Dead Can Dance, który 15 października wystąpi w Sali Kongresowej w Warszawie.

{ARS, KINO POD BARANAMI}

Cafe de Flore

Reżyseria: Jean-Marc Vallee. Obsada:Vanessa Paradis, Kevin Parent, Hélene Florent.

Fascynująco śmiały dramat, potwierdzający, że Jean-Marc Vallée jest filmowcem, którego warto obserwować.

- Ten film zrodził się z pragnienia wiary w prawdziwą miłość, z chęci podtrzymania wiary w miłość z mojej strony. Chciałem zrobić coś romantycznego, a zarazem mocnego, nieomal magicznego. Postanowiłem wyjść od realistycznej opowieści i poflirtować z nadprzyrodzonymi rzeczami... - mówi o filmie Jean-Marc Vallée.
Kanadyjczyk Antoine dobiega czterdziestki, choć zupełnie tego po nim nie widać. Od dziecka Antoine kochał dzielić się muzyką z innymi. Kiedyś nagrywał ją ukochanej dziewczynie, teraz jako DJ zarabia na puszczaniu piosenek duże pieniądze. Szczególną atencją darzy utwór zawarty na krążku o nazwie "Cafe de Flore". I nigdy nie domyśliłby się, że kilkadziesiąt lat wcześniej w dalekiej Francji żył sobie upośledzony Laurent, dla którego słuchanie tej samej płyty było esencją szczęścia. Tymczasem któregoś dnia drogi Antoine'a i Laurenta niespodziewanie się zejdą.

{ARS, KINO POD BARANAMI}

Delikatność

Reżyseria: David Foenkinos, Stephane Foenkinos. Występują: Audrey Tautou, Francois Damiens, Bruno Todeschini.

W życiu Nathalie i François wszystko układało się jak w bajce. Byli młodzi i piękni, mieli dobrą pracę. Miłość, choć nie bez pomocy soku morelowego, poraziła ich jak grom. Ślub pośród płatków śniegu miał być jedynie wstępem do długiego i szczęśliwego życia. Marzenia prysły wraz z nagłą i niespodziewaną śmiercią François. Nie mogąc stawić czoła żalowi, smutkowi i gniewowi, Nathalie rzuciła się w wir pracy. Minęły trzy lata i nic nie wskazywało, że w życiu dziewczyny może się coś zmienić. Pewnego dnia w biurze pojawia się łysiejący, szczerzący w uśmiechu zęby Marcus, Szwed ubrany w beżowy sweter po dziadku. Nathalie, nagle, bezwiednie, całuje Marcusa namiętnie w usta. To początek romantycznej i zabawnej historii, która wiele namiesza zarówno w życiu Francuzki, i jak i Szweda. Łącząca ich relacja służbowa z pewnością niczego nie ułatwi.

O renomie filmu świadczy dorobek twórców. Pierwsza powieść Davida Foenkinosa "Siostrzeniec Kundery. O wpływie dwóch Polaków", wydana przez Gallimarda, została uhonorowana przez Akademię Francuską Nagrodą François Mauriac przyznawaną młodym twórcom. Jego dziesiąta książka "Les souvenirs" (2011) znalazła się wśród 5 najlepiej sprzedających się książek tygodnika "L'Express" i została wytypowana do Nagrody Goncourtów.W 2003 roku został laureatem Fundacji Hachette, a tłumaczenia jego książek ukazały się w ponad 20 krajach. "Delikatność" jako jedyna książka sezonu literackiego 2009 była nominowana do wszystkich najbardziej prestiżowych nagród.

{ARS, KINO POD BARANAMI}

W szczękach rekina

Reżyseria: Kimble Rendall. Występują: Phoebe Tonkin, Xavier Samuel, Sharni Vinson.

Twórcy "Matrix Reaktywacja" i "Resident Evil: Zagłada" połączyli siły, tworząc thriller dla widzów o naprawdę mocnych nerwach. Akcja rozgrywa się w nadbrzeżnym mieście, które zostało zniszczone przez tsunami. Z powodu powodzi grupa ludzi ukrywa się w supermarkecie. Przebywa tutaj także uzbrojony morderca, a w pobliżu, w zalanej wodą okolicy, krążą nieproszeni goście - wygłodniałe rekiny tygrysie.

Od początku jednak nie ulegało wątpliwości, że jedną z głównych gwiazd filmu będzie rekin. Ekipa filmowa musiała stworzyć przekonującą, przerażającą bestię, na której oprze się integralność całego filmu. Producenci Chris Brown i Todd Fellman pracowali już z Grantem Lehmanem (z Animatronics) oraz Steve'em Boyle'em (autorem efektów specjalnych i projektu rekina) przy filmie "Świt". Kimble Rendall to reżyser i scenarzysta filmu. Swój pierwszy film nakręcił jeszcze w szkole kamerą 8 mm. Po ukończeniu studiów humanistycznych szkolił się w sztuce montażu w Australian Broadcasting Commission. Przez kilka lat pracował dla stacji BBC w Londynie jako montażysta filmów dokumentalnych, reportaży i filmów obyczajowych. Był reżyserem drugiego planu przy takich hitach, jak: "Matrix Reaktywacja" i "Matrix Rewolucje", "Elita zabójców", "Underwolrd: Bunt Lykanów', "Ghost Rider", "Casanova", "Ja, robot" i wielu innych.
{MULTIKINO, CINEMA CITY BONARKA, GALERIA KAZIMIERZ, PLAZA, ZAKOPIANKA}

Paranormal Activity 4

Reżyseria: Henry Joost, Ariel Schulman. Występują: Katie Featherston, Brady Allen, Matt Shively.

Dalszy ciąg mrążącej krew w żyłach serii. Nowa rodzina wprowadza się do domu, nad którym ciąży przekleństwo. Doświadcza tego, co przyprawiało o szaleństwa poprzednich mieszkańców. Zapalają się i gasną światła, w nocy rozlegają się tajemnicze odgłosy. To wszystko sprawia, że ludzie znów staną na granicy realności i świata zjaw, na granicy strachu i odwagi, normalności i szaleństwa. Pytanie jednak, czy widz poczuje grozę czy raczej znużenie.

(MISI)