Europejski prymus

Z pozycji gracza

Myślę, że gdyby odczyt nie był tak dobry, to mimo pozytywnego rozwoju wydarzeń na rynkach europejskich skala porannej zwyżki byłaby dużo mniejsza, a nawet w ogóle mogłoby jej nie być, bo czwartkowe zamknięcie miało miejsce na solidnym minusie, gdy ceny spadły drugi dzień z rzędu, co było technicznym sygnałem sprzedaży dla graczy krótkoterminowych.
Musimy pamiętać, że rynek ma za sobą imponujący okres wzrostu, który wyniósł indeksy od dołka o blisko 80 procent, i grono mogących realizować zyski jest bardzo liczne.
Gracze średnioterminowi powoli też dojrzewają do decyzji o sprzedaży akcji, gdyż powszechnie akceptowany poziom 2400 punktów dla WIG-20 jest już blisko. Dla graczy długoterminowych korekta będzie niestraszna, nawet gdy rynek spadnie w okolice 1800 punktów. Taka zniżka będzie raczej okazją do tanich zakupów i uzupełnienia portfela. Grono spóźnialskich jest liczne, ale trzeba pamiętać o osobach pokaleczonych przez dwuletnią bessę.
Do funduszy inwestycyjnych pieniądze zaczęły płynąć, ale na razie jest to zaledwie strumyczek w porównaniu z wielką rzeką z końca poprzedniej hossy. Nie widać jeszcze reklam bezkrytycznie zalecających inwestycje w fundusze, a w wiadomościach telewizyjnych rzadko mówi się o giełdzie. Za to dane makro mogą napawać optymizmem. Banki wykazały zyski o połowę niższe niż w rekordowym 2008 r., jednak znacznie większe niż się spodziewano. Główną przyczyną spadku zysku były rezerwy na opcje i rosnąca pula kredytów nieregularnych. Problem opcji wygasa, a wiele wskazuje, że rynek kredytów ulegnie poprawie. Także branża budowlana notuje wzrost zysków. Przykładem mogą być spółki w rodzaju Polimex-Mostostal. W innych branżach też wiele spółek potrafiło poszczycić się lepszymi wynikami niż rok temu. Dobitnym przykładem może być nasza krakowska Armatura, która zwiększyła zyski i przychody rok do roku w sposób imponujący. Jednak zamknięcie na ostatniej sesji, będące kopią notowań czwartkowych, pokazuje, że ryzyko zakupu akcji rośnie.