Dom Pomocy Społecznej nr 3 tworzy jedną wielką rodzinę

Mam już ponad 90 lat. Jestem samotny. Przez jakiś czas żywiłem się sam, ale to przekraczało moje siły. W ośrodku znalazłem drugie życie - miłe, przyjemne, wśród dobrych ludzi. To jest mój drugi dom - przyznaje Władysław Turkawski, były żołnierz, który służbie dla ojczyzny poświęcił kawał swego życia.

A mowa o Miejskim Dziennym Domu Pomocy Społecznej nr 3, przy ul. Korczaka 4 w Krakowie.

Podwójny jubileusz
W minioną środę ośrodek obchodził Jubileusz 30-lecia. Świętował też zespół wokalno-recytatorski ,,Korczaczki”. Od 20 lat tworzą go przychodzący do DPS seniorzy.

Na kilka godzin przed uroczystościami ośrodek tętni życiem. Wszyscy są podekscytowani i nic dziwnego - do ośrodka mają przybyć liczni goście. Nikogo nie opuszcza dobry humor, nawet starszego pana, który wybrał niefortunne miejsce. - Wieje od __okna - narzeka. - No nic, posadzi się tutaj Zbyszka i __będzie dobrze - puszcza perskie oko. A gdy wszyscy siedzą już na właściwych miejscach, dyrektor ośrodka Antoni Wiatr daje sygnał do świętowania. 30 i 20 lat to szmat czasu.

Emerytom podobają się utwory Chopina i Gershwina w wykonaniu artystów Opery Krakowskiej. Doskonale bawią się także przy występie jubilatek z zespołu ,,Korczaczki”.

Powrót do codzienności
- Przychodzę tutaj codziennie od 16 lat i jestem bardzo zadowolona. Czuję się tak jakbym szła do pracy, ponieważ muszę wstać, ubrać się, zjeść śniadanie i wyjść z domu. No i oczywiście przed wyjściem nakarmić koty „Miśkę” i „Małą” - uśmiecha się pani Mieczysława.

Dla większości emerytów ośrodek jest ucieczką przed samotnością i sposobem na normalne życie. Tak jest też w przypadku pana Władysława. - Jestem tutaj już 10. rok i dziękuję Bogu, że w swojej samotności znalazłem taki przytulny i __ciepły dom. Co prawda posiłki mogłyby być trochę większe, ale wszystko rekompensuje miły personel - chwali dom pan Władysław, a Mieczysława Mieczyk dodaje: - W ośrodku są różne rozrywki, takie jak gimnastyka, gry umysłowe pomagające odświeżyć naszą pamięć, ćwiczenia manualne. Najważniejsze jednak jest to, że człowiek jest między ludźmi, może porozmawiać, pożartować, obejrzeć wspólnie telewizję. Czuję się tutaj jak u __siebie.

Wszystkie osoby, które przychodzą do ośrodka - na podstawie stawki ustalonej przez miejski ośrodek - pomocy społecznej płacą od 30 do 150 złotych za miesiąc, w zależności od dochodu. W cenę wklakulowane są opłaty za zajęcia zdrowotne i towarzyskie, takie jak warsztaty artystyczne, próby chóru, terapia zajęciowa czy wspólne wyjścia do kina i muzeów. Poza zajęciami ośrodek zapewnia gorący posiłek w formie dwóch dań.

Cierpliwość i szacunek
Dom opieki przy ul. Korczaka 4 nie ma profesjonalnego gabinetu rehabilitacyjnego, przez co kadra pracownicza stara się różnymi sposobami pobudzać seniorów do wysiłku. - Moje zadanie polega na __tym, aby jak najbardziej ich aktywizować - mówi instruktor kulturalno- -oświatowyAnna Klecha. - Praca sprawia mi ogromną satysfakcję, choć nie jest łatwa. Wymaga od nas wiele cierpliwości, serca, zaangażowania, a przede wszystkim miłości i szacunku do drugiego człowieka.

Obecnie Dom nr 3 stanowi 87 seniorów w wieku powyżej 70 lat, są wśród nich także niepełnosprawni. Większość - po śmierci żony czy męża - mieszka samotnie i dlatego tak ceni sobie w ośrodku kontakt z drugim człowiekiem.

- Nie wyobrażam sobie życia bez ośrodka. Czuję się tutaj potrzebna. Nie wolno nam się odseparować od społeczeństwa, a zwłaszcza od __młodzieży - przekonuje Maria Zabiegaj, która, aby móc spędzić czas w ośrodku, codziennie pokonuje ponad 12 kilometrów.

Korczaczki - serce ośrodka
Ważną rolę w ośrodku odgrywają ,,Korczaczki””. Zespół działa nieprzerwanie od 1995 roku.

- Jestem w zespole od 15 lat. Tworzy go pewna stała grupa. Niestety, już trzy osoby odeszły od nas do innych chórów, tych anielskich - mówi uśmiechając się Wanda Tarka, która poza śpiewaniem w zespole pisze również wiersze. - 43 lata pracowałam jako księgowa, ale zawsze ciągnęło mnie w stronę muzyki. Teraz koncertuję z ,,Korczaczkami”. Mimo tylu lat w zespole, na scenie często łapie mnie trema.

Z tremą natomiast nie ma problemu pani Maria, która pracowała jako nauczyciel przez 45 lat. - Teraz przy śpiewaniu tremy nie ma. To głównie dzięki temu, że w szkole bardzo często trzeba było występować publicznie. Przez 10 lat mojej obecności w zespole grałyśmy m.in. w TVP Kraków, na rynku krakowskim, bardzo często w innych domach opieki społecznej i hospicjach, a ostatnio w Bartkowej nad Dunajcem - dodaje.

Niespełnione talenty
We wnętrzu ośrodka nie sposób przegapić licznych obrazów. Wszystkie zostały namalowane przez seniorów na zajęciach pod okiem artysty malarza Władysława Talarczyka.

- Przebywając wśród seniorów zauważyłem, że mają oni potrzebę, aby swoje niespełnione marzenia przelać na płótno.Myślę, że ważne dla nich jest to, że mają do czynienia nie z kolejnym terapeutą, lecz z normalnym artystą. Lubię oglądać jak przy tworzeniu obrazów odnajdują się w tym, a czasami nawet trochę zatracają. Wśród kilku osób dojrzałem wielki, niespełniony talent do malarstwa, bo zazwyczaj za młodu nie mieli na to czasu -_mówi artysta i dodaje: - _Tutaj, na __Korczaka 4, jest świetny zespół. Kierownik domu Eliza Pulit jest taką ciepłą, dużą mamą dla każdego. Tworzy wspaniały klimat.

A co na to pełna energii Eliza Pulit? - W naszym domu dużą wagę przywiązujemy do wszelkich wydarzeń -___mówi. - Staramy się, aby spotkania wielkanocne i wigilijne były uroczyste, ponieważ są u nas osoby, dla których w tych dniach jest to jedyny posiłek. Pamiętamy o _imieninach naszych seniorów. To są zawsze wzruszające momenty.