Czy Platforma w Krakowie da się polubić?

WIDEO: Trzy Szybkie

Socjolog Jarosław Flis mówi, że Platforma sama zapracowała sobie na to, że poparcie dla niej wśród krakowian maleje. I ma rację. Jeśli tylko w gronie jej działaczy pojawiał się ktoś bardziej wyrazisty, kto mógł wyrosnąć na lidera, partyjna machina robiła wszystko, by mu to utrudnić. Jan Rokita? Dawno poza polityką. Jarosław Gowin? Prawdziwą karierę robi przy PiS, choć nie zawsze go to cieszy? Stanisław Kracik? Miał szansę pokonać prezydenta Jacka Majchrowskiego, gdyby działacze PO dali mu taką szansę i zrobili mu kampanię. Marek Sowa? Dwa razy wygrał dla Platformy wybory do małopolskiego sejmiku w mateczniku PiS (to prawda - raz miał szczęście, ale to też potrzebne jest politykowi) i znalazł swoje miejsce w Nowoczesnej.

Zawsze w krakowskiej i małopolskiej Platformie kluczowe okazywały się wewnątrzpartyjne rozgrywki. Górę brały ambicje poszczególnych działaczy i nie było takiego, który byłby w stanie pogodzić wszystkich z dobrym efektem, czyli przełamaniem trendu spadkowego w kolejnych wyborach do Sejmu. Krakowianie coraz mniej lubią PO, choć wygląda, że woleliby nie tracić do niej sympatii, co pokazały przecież wybory do Senatu - dwaj kandydaci tej partii bez żadnych problemów wygrali z rywalami z PiS.

Ale skoro sama Platforma się o to prosi, to wyborcy z Krakowa szukają sobie innego ugrupowania. Część mieszkańców przekonało się do „dobrej zmiany”, ale zagorzali przeciwnicy PiS poszli jeszcze bardziej na lewo od PO (głosowali na SLD) albo przeskoczyli nad PiS jeszcze bardziej na prawo (głosowali na Konfederację). Za kilka lat może się okazać, że Kraków nie będzie ani PO, ani PiS.

Niemożliwe?