Jest rok 2006. PiS zdobywa 16 miejsc w 39-osobowym sejmiku, 4 krzesła ma będąca wtedy w rządowej koalicji Liga Polskich Rodzin. Jakby było mało, do sejmikowej koalicji przyłącza się jeszcze 4 radnych PSL. I co?
Po trzech miesiącach PiS traci władzę, bo wybrany na marszałka Marek Nawara, samorządowiec z krwi i kości, nie zamierza rządzić pod dyktando partyjnych komisarzy i wraz z grupą radnych zmienia sojuszników. PiS i LPR trafiają więc do opozycyjnych ławek, a na ich miejsce wchodzi PO. Wielkiej miłości tu nie ma, ale koalicja trwa do końca kadencji.
Rok 2010. W pierwszej turze wyborów prezydenckich Jarosław Kaczyński dostaje w Małopolsce blisko 46 proc. głosów, Bronisław Komorowski – nieco ponad 35 proc. Cztery miesiące później w wyborach do sejmiku wynik PiS to niespełna 32 proc., Platformy – prawie 34 proc. Niespodzianka? Tak, ale PiS zawdzięcza porażkę sobie, bo na listach nie ma wielkich nazwisk, w przeciwieństwie do wykazu kandydatów PO. PSL zdobywa 4 mandaty i znowu „pisowska” Małopolska jest w rękach PO.
Mamy rok 2014. W majowych eurowyborach PiS zdobywa 34,3 proc. głosów Małopolan, Platforma – tylko 26,4 proc. Czy w wyborach do sejmiku PiS może przegrać? Przecież zyska kilkanaście procent głosów oddanych na partie swych sojuszników: Ziobry i Gowina. Czy taką przewagę można zmarnować? Czy po tylu złych doświadczeniach można wciąż nie wydorośleć?
Na razie oznak oczekiwanej dojrzałości nie widać. Pierwszym jej symptomem byliby pewnie silni kandydaci na marszałka oraz prezydenta Krakowa. Niestety – jak się można było spodziewać – wciąż ich nie znamy.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
