Czekając na remont, ozdobili fasadę teatru [ZDJĘCIA]

Na razie na fasadzie krakowskiego teatru Groteska we wnękach zawisły kolorowe płachty. Mają nie tylko ozdobić budowlę, ale i upamiętniać jubileusz, który właśnie obchodzi ta scena.

– Zaprojektował je współpracujący z nami na stałe grafik, autor wielu plakatów, Maciej Szymanowicz – mówi Krzysztof Głuchowski, wicedyrektor teatru. – Dzięki temu stanowią jednolitą propozycję wizualną. I dlatego chcieliśmy, by ten rozpoznawalny styl był widoczny z __daleka.

Na poszczególnych planszach widzimy np. tancerkę z parasolką i tajemnicze stwory żyjące tylko w wyobraźni.

– _Nie mogło też zabraknąć smoka. Przecież Parada Smoków to jedno z __najważniejszych wydarzeń, jakie corocznie organizuje Groteska _– dodaje Krzysztof Głuchowski.

Wszystkie kadry składają się w jeden obraz „krainy wyobraźni, jaką jest teatr”.

To dopiero początek
Ozdoby na fasadzie Groteski to dopiero początek. Jak ujawnia Krzysztof Głuchowski, teatr wciąż myśli o kompleksowym remoncie swego budynku.

– _Na razie na mówienie o szczegółach jest za __wcześnie _– podkreśla Krzysztof Głuchowski.

I stwierdza, że rozmowy w tej sprawie toczą się już od kilku miesięcy, a ostatnio „nabrały intensywności”.

Budynek przy ul. Skarbo-wej 2, w którym mieści się teatr Groteska, nie należy – o czym wie niewielu – do miasta. Jest własnością Kościoła. Ale nieoficjalnie zarówno strona miejska, jak i kościelna zapewnia, że nie powinno być większych problemów z dogadaniem się w kwestii szczegółów tej inwestycji.

Na razie nie wiadomo, jakie sumy pochłonie ewentualna renowacja budynku. Nie wiadomo też, kiedy ostatecznie może się zacząć.

Minigaleria osobowości
Jak będzie wyglądał teatr po modernizacji, jeszcze nie ustalono. Pomysłów jest sporo. Jednym z nich jest stworzenie minigalerii Groteski. Byłyby w niej prezentowane archiwalia. Bo, przypomnijmy, na scenie założonej w 1945 roku przez Zofię i Władysława Jaremów jako „teatr formy”, pracowali najwybitniejsi plastycy powojenni, m.in. Kazimierz Mikulski, Jerzy Skarżyński, Lidia Minticz, Ali Bunsch. Do tego wystawiano tu dzieła m.in. Sławomira Mrożka, Tadeusza Różewicza, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Bertolta Brechta, Alfreda Jarry’ego.

– Taka historia zobowiązuje _– mówi wicedyrektor Krzysztof Głuchowski. – _Projekty osobistości tak znanych w świecie plastycznym pozwalają nie tylko na wystawianie ich na papierze. Być może pomyślimy nawet o odtwarzaniu scenografii ich autorstwa. Warto pomyśleć o tym, by te dzieła wyszły w przestrzeń, w trójwymiar, pozwolić im znów oddziaływać na wyobraźnię widza – tłumaczy wicedyrektor teatru.