Coś dla wszystkich

Zaczynamy październik, a dla katolików jest to miesiąc różańcowy. A więc co? Klepanie paciorków? Zaraz, zaraz... Ja bym mówił raczej o powtarzaniu. A powtarzanie jest chyba wrodzoną cechą człowieka. Już starożytni Rzymianie mówili: repetitio est mater studiorum (powtarzanie jest matką nauki).

A ileż było powtarzanych w nieskończoność haseł; od „Sta-lin-Bie-rut- Wil-helm- Pieck!” aż do „Zostań z nami!” (Janie Pawle). Nigdy nie znudzi się kobiecie słuchanie słów „Kocham cię”, jeśli za tym idą czyny. I wszystkie systemy religijne mają ten zwyczaj powtarzania określonych tekstów w różnych konfiguracjach: choćby buddyzm, dawni ojcowie pustyni oraz oczywiście katolicy. I uważają, że to powtarzanie ma sens. Pominąwszy już fakt, że Maryja w swoich objawieniach (straszne to w XXI wieku, nie?) poleca odmawianie różańca, to jeszcze zewsząd mówią, że to pomaga.

Już w roku 1571 w bitwie pod Lepanto, gdy świat chrześcijański modlił się na różańcu, udało się pokonać znacznie większą flotę muzułmańską. A Austria, jeszcze wtedy bardzo wierząca, masowo odmawianym różańcem doprowadziła do tego, że Rosja zrezygnowała z okupowania części jej terytorium już w 1955 roku. Na Filipinach w 1986 roku prezydent Marcos chciał poradzić sobie z opozycją czołgami. Kardynał Sin wyprowadził na ulice Manili 2 miliony ludzi z różańcem. Obyło się bez jednego strzału. I Marcos odleciał.

A jeśli dowiecie się, że 7 października setki tysięcy ludzi będą odmawiały różaniec wzdłuż wszystkich granic Polski, to nie jest sprawa PiS-u czy „Czarnych”, to modlitwa LUDZI o PRAWDĘ w życiu społecznym, w Polsce i na świecie. O taką prawdę, o której ks. Tischner mawiał „Swiynta prawda”!